Sunday, August 31, 2008

Gödel, De Sade, Kinsey

Alweer quote ik xkcd. Sorry. Maar ik vind dat herhaling in dit geval mag. Hier moest ik namelijk hardop om lachen.


Voor wie hem niet meteen ziet: dit stripje draait op een onverwachte manier de Russel-paradox om. Zoals bijna alle beroemde filosofische paradoxen betreft het hier geen echte paradox, maar gewoon een probleem. Bijna in gewone-mensen-taal: staat de naam van de lijst waarop de namen van alle lijsten die niet op zichzelf staan, op zichzelf?

Als het antwoord ja is moet het antwoord nee zijn. Als het antwoord nee is moet het antwoord ja zijn.

Enfin. Munroe draait dit hier om door zich een item voor te stellen dat ten eerste het kenmerk heeft waardoor het op de onderhavige lijst thuishoort en de verdere eigenschap dat het niet op de lijst staat.

Mensen met jongere broertjes of zusjes zullen de redeneertrant allicht herkennen...

Saturday, August 30, 2008

Majorie Joesting, waar zijt gij?

Het jaar Onzes Heren Negentienhonderdzesentwintig zag Marjorie Joesting als winnares van de titels 'Miss Washington' en 'Miss District of Columbia'.

Bij de Miss America verkiezingen dat jaar in Atlantic City moest ze het echter afleggen tegen Miss Tulsa, Norma Smallwood, de eerste Native American (Cherokee, kennelijk) die de titel zou mogen dragen.

Norma was ook wel een mooi meisje hoor, als ik deze foto bijvoorbeeld bekijk, maar de foto hieronder gezien hebbend vraag je je toch af waar die judges in Moloch's naam mee bezig waren...


Voor zover ik na kan gaan trouwde Marjorie later met filmmuziekcomponist Arthur Lange. Ik hoop maar dat ze een lang en gelukkig leven heeft genoten.

(via Shorpy)

Friday, August 29, 2008

Dickinson No. 1779 / De wadden

To make a prairie it takes a clover and one bee,
One clover and a bee,
And revery.
The revery alone will do,
If bees are few.

(Emily Dickinson, gedicht nummer 1779)

de wording van dit land         
behoeft een eeuwigheid        
en zand        

de eeuwigheid alleen voldoet        
waar men zand ontberen moet        


Dit is een soort dubbelprortret. Mijn vers tegenover dat van Dickinson. De Amerikaanse vlakte en de Friese wadden. Over haar gedicht waag ik mij niet uit te spreken, maar dat van mij werkt in ieder geval beter met de hare er naast. Zonder vind ik hem iets cutesy. Dit komt misschien door het volle rijm (een verschijnsel waar ik gemengde gevoelens over heb).

The Poems of Emily Dickinson, edited by R.W. Franklin (reading edition), Cambridge, Mass., en Londen, 2005

Thursday, August 28, 2008

"JR" - Women are Heroes

De favelas van Rio. Slagveld van onophoudelijke bendeoorlog. Geen leuke plek. Geen mooie plek.

Meestal.


Een Franse fotograaf die zichzelf identificeert als "JR" exposeert op de gevels van de krotten portretten van vrouwen die naasten hebben verloren aan politiegeweld.

Zie The Big Picture voor de volledige foto (AP Photo/Ricardo Moraes).

Wednesday, August 27, 2008

Het Skyradio-model van het universum

In deze online beluisterbare aflevering van de podcast van het onvolprezen WNYC radioprogram Radiolab presenteert theoretisch fysicus Brian Greene, onder meer, een verbazingwekkend model van het universum.

Het is een gedachte die, als je hem eenmaal grokt, enigszins vanzelf spreekt, maar totaal fascinerend is. En totaal freaky.

Noem het het theorema van de onmogelijkheid van unieke dingen. Of van de gegevenheid van hun herhaling.

Of het Skyradio-model van het universum.

Geen evil Picard of zo, sorry

Ik zeg het maar even vooraf.

Verwar het komende idee niet met de vele-werelden-interpretatie van de quantummechanica die via allerhande science-fiction haar weg naar ons gezamelijk onderbewustzijn heeft gevonden: de gedachte dat wanneer er meer dingen kunnen gebeuren, de wereld splitst zich in versies waarin alle verschillende opties gerealiseerd worden. Hardstikke leuk idee natuurlijk, want zo kunnen we Star Trek-afleveringen maken waarin de de Romulanen de good guys zijn en tegen de in-en-in slechte Federatie moeten vechten en zo.

Dit is iets anders...

Twee volstrékt vanzelfsprekende aannames

Er zijn twee aannames die we eerst even moeten doen:

1) Het universum (wat wil zeggen, alles wat bestaat) is oneindig. En niet moeilijk oneindig, zoals het oppervlak van een bol of een torus, maar gewoon, oneindig oneindig.

2) De natuurwetten zijn uniform. De spelregels zijn overal hetzelfde, met andere woorden.

Deze beide aannames zijn vooralsnog onbewijsbaar, maar er zijn geen dwingende redenen om ze meteen met het phlogiston op Marktplaats te zetten.

Oneindig min oneindig is oneindig, maar wel minder

Ok, hou dat in gedachten. Een metafoor voor tussendoor. Als ik muntjes opgooi kán het gebeuren dat ik, zeg maar, 23 keer achter elkaar kop gooi. De kans is niet extreem groot, maar als ik maar lang genoeg gooi, gebeurt't vanzelf een keer.

Als ik nog langer gooi, gebeurt het zelfs vaker.

En als ik oneindig vaak gooi, gebeurt het oneindig vaak.

Veel minder vaak dan de andere kop/munt-combinaties natuurlijk, maar toch, oneindig vaak.

Moeilijk? Ok. Voorbeeld: er zijn oneindig veel even getallen groter dan nul. Maar, de getallenlijn afwandelend komen we toch minder even getallen groter dan nul tegen dan er oneven getallen zijn aan weerszijden van de nul. En de totale set getallen is weer eindeloos veel groter die twee subsets samen. Kardinaliteit, daar heb't mee van doen: oneindigheden hoeven niet allemaal even groot te zijn.

Fijn zo. Terug naar ons grenzenloze, uniforme universum.

Nog één aanname om het af te leren

We gaan een derde aanname doen. Deze is minder vanzelfsprekend, maar zou toch goed waar kunnen zijn. Namelijk: er is slechts een eindig aantal stabiele configuraties van materie en energie.

We weten dat bepaalde dingen kunnen bestaan: uw eigen Blinde Schildpad die met zijn laptopje op schoot zit in Groningen, bijvoorbeeld. Ik ben er, dus ik ben (of maak deel uit van) een mogelijke samenklontering van materie en energie. Er zijn ook dingen denkbaar die niet kunnen bestaan onder het huidige setje spelregels: uw Blinde Schildpad (die vooral bestaat uit koolstofverbindingen) in het hart van een neutronenster bijvoorbeeld. De aanname is dus dat er de hoeveelheid dingen is die wél kunnen bestaan begrensd is.

Om de coin toss metafoor nog een keer te gebruiken: die 23 keer kop kán; een serie waarin 23 beurten lang afwisselend kop en munt wordt gegooid kan ook; maar elke benoembare combinatie kop/munt/paling kan niet. Munten hebben immers geen paling-kant (behalve in Noord-Korea wellicht, als Il Kim Il Jong Sung, of hoe die vogel ook heet, het een goed idee zou vinden).

Alles staat nu klaar, onze aannames snorren als goed-geöliede bromfietsmotortjes en we hebben onze broekzaken vol gloeiende kardinaliteiten.

Maakt u op verbaasd te raken!

Kniediep in de freaky shit

Het universum gooit muntjes op, of liever, rolt veelkantige dobbelstenen. (Het universum is namelijk een geek. Hij speelt Dungeons & Dragons in de kosmische editie.) Elk vlakje van de dobbelsteen is een mogelijke configuratie van materie en energie. Hier en nu ligt het vlakje met een Blinde Schildpad, een laptop en Groningen boven.

Dat kan, onder onze aannames, weer gebeuren. Sterker: het gebéurt vaker. Net zoals eindeloos doorjengelende formuleradio steeds weer terugkomt bij Feel van Robbie Williams, omdat er maar tenslotte maar zóveel van dergelijke meuk is.

Als u ver genoeg reist komt u dus vanzelf op een plek die volledig ergens anders en iets anders is, maar toch precies hetzelfde als waar u vandaan komt. En als u verder reist...

...gebeurt dat weer! En nog een keer! Oneindig vaak!

En zo dit alles u nog niet vreemd genoeg is: onderweg komt u steeds weer (u raadt't al, oneindig vaak) plekken tegen die bijna hetzelfde zijn, maar net niet helemaal. Er hoeft maar één atoom anders te zitten. Of iemands gulp staat open. Zoiets.

Als dat geen freaky shit is, weet ik het ook niet meer. Ik mag er in ieder geval kennelijk vanuit gaan dat dit universum een oneindig aantal Blinde Schildpadden kent dat't met mij eens is.

En dat zelfs op hun blog zetten!

Jon Arbuckle's k*ttige kl*televen

Garfield minus Garfield


Iedereen kent dit al, natuurlijk. Maar het blijft leuk.

Men neme de comic Garfield en men verwijdere de vette oranje kater. Wat overblijft is een beeldkroniek van het droeve, uitgeholde bestaan van Jon Arbuckle, een alleenstaande witjoekel die terloops de middelbare leeftijd nadert, gelijk stormen centimeter voor centimeter en seizoen voor seizoen de klif waarop ge uw woonst heeft, wegeroderen.

Het is overigens in Garfield-auteur Jim Davis te prijzen dat hij in reactie op dit bescheiden webfenomeentje niet the copyright card speelt (net zoiets als playing the race card, maar dan voor schrijvers, muzikanten en andere miskende, misdeelde en misgerepresenteerde minderheden in onze samenleveing. Ho hum...). Getuige dit artikel in de Washington Post althans.

(Tiid foar'n Tillegraaf-momentsje: wat, lieve mensen, is er toch aan de hand in deze wereld, dat ik al een loftrompet meen te moeten steken met niet meer reden dan dat iemand geen eikel is?)

Tuesday, August 26, 2008

Was ik maar een matroos in de jaren 40

Zoekende naar een illustratie hierbij googlede ik wat naar ouwe pin up ploaties.

Leuk hoor. Dit soort belegen picturale klierstimulatie is toch veel plezieriger vies dan al die onvoorstelbare ransbakkerij die pornografen heden-ten-dage plegen uit te braken (soms letterlijk, inderdaad. Hoe verzin je't.).

Is het nou gewoon dat de toegevoegde bric-à-brac waarde van de gephotoshopte meisjes op motorfietsen in de FHM nog niet ingekickt is? Of is't andersom: herken ik het kille cynisme dat ik in de huidige softcore zie hier gewoon niet, of minder?

Die oude pin ups waren tenslotte ook zo commercieel als de tering.


Overigens, behalve hmmm ranzig is dit natuurlijk ook wel gewoon bah ranzig. De website waar ik dit plaatje vandaan heb rapporteert over de tekenaar ervan:
[Gil] Elvgren once described his ideal model as having a fifteen-year-old-face on a twenty-year-old-body.
Like, ieuw. Dude.

Hoe dan ook. Blinde Schildpad* had hier zijn veinsen van een visuele beperking wellicht toch wel even opgeschort...

*) Onder het hoofddeksel. Linksonder. Ja daar. Wel het héle plaatje bekijken, heren.

Monday, August 25, 2008

Blinde Schildpad kijkt's bij de buren



Kijk, uw eigenste Blinde Schildpad is natuurlijk een fundamentalistiche extreemboeddhist van het ergste soort, maar dat wil niet zeggen dat hij goeie teachings alleen kan waarderen als ze uit zijn eigen traditie komen. En dit is pretty damn fine onderricht.

H.W.L. Poonja (1918-1997, aka Papaji) woonde in Lucknow, India, en was een meester van de Indiase Advaita en Bhakti tradities.

Website Wikipedia

Sunday, August 24, 2008

Smell like fun!!

Zippy the Pinhead


Ik zeg niet dat ik het begrijp (en ik volg dit nu al een paar jaar), maar ik vind het leuk. Understanding Zippy in 6 Easy Lessons helpt overigens wel iets.

Amerika is raar.

Saturday, August 23, 2008

Huang Yan - Skull

Enige familieleden (van mij zult u geen namen horen, maar u weet wie u bent. Ja, u daar.) verzamelen sinds enige tijd gemberpotjes.

U weet wel, van die bolle chinoiserieën van massaproductie-porselein waarvan je in eerste instantie denkt 'Hé, da's handig om paperclips of zo in te bewaren', totdat je d'r achter komt dat het bijna onmogelijk is er weer iets uit te krijgen zonder ze op de kop te houden en woest te schudden. Juist. Die.

Ze hebben er een paar honderd.

Welnu, uit mijn toon zult u wellicht opmerken dat ik weinig heb met het object van hun verzamelwoede. Het medium blijkt echter bij nader inzien misschien toch wel artistieke mogelijkheden te hebben...


Huang Yan, "Skull" (handbeschilderd porselein), 2003, via Anna Kustera.

Friday, August 22, 2008

De Here, die onse de nootdruftigheeden besorgt

(...) Og als ik denk aan alle omstandighededen waardoor gij tot dit quaat zijt gekomen, als gij het gedaan hebt mijn lieve man, dan moest ik stille wesen, maar hadt gij maar doe aan de Here U vast houden, die kon en sou onse de nootdruftigheeden wel weder besorgt hebben, maar o man waar sal ik U met troosten. Dit sijn de laaste woorden. (...)*

Via Gelkinghe, alwaar de volledige tekst van deze prachtige brief uit 1782 van een vrouw aan haar ter dood veroordeelde man. Aldaar ook de achtergrond van diens veroordeling en de... ahem... creatieve wijze waarop het Drenthse hof deze vorderde ten uitvoering te brengen.

Maar herinner mij eraan dat ik Jehova Godt drie-enig vaker als expletief moet gebruiken, OK?

*) Ofwel in hedendaags dietsch, tenminste ongeveer: 'Och, als ik denk aan de situatie die jou tot je wandaden geleid hebben, schattebout, dat moet ik eigenlijk mijn kop houden. Maar als je toen maar op God had vertrouwd had, zou hij er wel weer voor gezorgd hebben dat we zouden hebben gekregen wat we nodig hadden. Hoe kan ik je nog troosten? Dit is het laatste wat ik kan zeggen'.

Thursday, August 21, 2008

10 redenen waarom ik op die meisjes viel

...omdat ze nogal links was en daarom van woeste sex hield.

...omdat ze elke zin met 'je weet wel' eindigde en daarom van woeste sex hield.

...omdat ze een paarse broek en rode schoenen droeg en daarom van woeste sex hield.

...omdat ze arm was, uit Belarus kwam en daarom van woeste sex hield.

...omdat ze op de vrije school had gezeten en daarom van woeste sex hield.

...omdat het haar niet kon schelen dat ze geregeld d/t fouten maakte en daarom van woeste sex hield.

...omdat ze artistiek was en daarom van woeste sex hield.

...omdat ze niet per sé kinderen wilde, later, en daarom van woeste sex hield.

...omdat ze wel eens Hello Kitty sokken aan had en daarom van woeste sex hield.

...omdat ze zei dat ze van woeste sex hield.

Spinvis - Smalfilm

Lieden zoals moi zijn natuurlijk veul te goed voor Nederlandstalige muziek.

Net zoals we de Telegraaf niet lezen maar de VPRO (overigens uit te spreken als véperéo) gids wel; geen Red Bull drinken, maar wel een kopje Earl Grey of Lapsang van de Simon Lévelt lusten; niet gezien willen worden op een voetbalveld, maar liever gaan nordic walken langs het Pieterpad...

...net zo luisteren wij niet naar de we-gaan-weer-met-de-buren-naar-de-Costa-dit-jaar-deuntjes die Nederlandstalige artiesten plegen voort te brengen.

Maar Spinvis is wel salonfähig, toch?



Vooral die zin Ik ben al heel erg oud / en ik mis mijn vrouw vind ik echt ziek briljant. Om mij is het definitieve talent wat een gedichtenmaker zou moeten hebben het vermogen om met één regeltje over iets anders de kleur van iemands gordijnen te suggereren.

Zoals Spinvis herhaaldelijk doet in dit nummer.

Wednesday, August 20, 2008

Bijenbraaksel


Bumble Barf Honey zegt het hoe het is:

You say you want truth in advertizing. Well honey is bug vomit. It may be sweet, but you're not the first to eat it.

Eet u smakelijk!

Hoe dat er nou uitziet, zo'n retraite centrum

Mijn moeder vroeg, hoe ziet het er nou uit in Dhagpo Dedrol Ling (waar ik de afgelopen tien dagen was)?

Zo dus:



Maar even recapitulerend: ik heb nou een blog, een Flickr account en een Youtube account.

Ik lijk wel een 14-jarige...

Gelukkig zit ik niet op Hyves*.


*) OK, ik weet dat Hyves Hyves heet vanwege de bijenkorven, maar ik moet altijd denken aan 'hives'. En daar is natuurlijk gewoon zalf voor.

Monday, August 18, 2008

De laatste week van het jaar (3)

wakker worden heeft maar weinig pijn gedaan
er is weinig verloren vannacht
je betast de striemen van je spiegelbeeld

in een andere stad had je gewond kunnen raken
bedenk je als je koffie zet en verdacht en naamloos
had je kinderen verloren en toekomst en land

en je dood en leven dwarrelen door de straat
van de laatste week van het jaar al het licht
flakkert rusteloos voor boeddha op het altaar

je ademt en je adem bevriest je zit
en de kou krult om je benen als een kat

Saturday, August 16, 2008

Holy Halo!

Wanneer passies samenkomen, wrijft Blinde Schildpad zich in de flippers en verkneukelt hij zich.

From Holy Halo


U wilt boeddhisme & atmospherische optica? Dat kan, m'neer. De ober komt het zo brengen.

Kan ik u ondertussen wellicht interesseren in een sigaar?

Friday, August 15, 2008

Een huis voor Karmapa

Een van de projecten die momenteel loopt, hier in Marfond, is het bouwen van een retraite huis voor ZH de 17de Gyalwa Karmapa, Thaye Dorje. We hebben de helft van de buitenmuur omhoog, maar nu is in ieder geval al duidelijk dat het op een mooi plekkie staat.

Thursday, August 14, 2008

De laatste week van het jaar (2)

soms denk je op de vloedlijn tussen waak en slaap
als het oorlog was geweest of jij een zeeman
was je zonder excuses op een hoer gedoken

soms droom je van zwellende mensenzeeën
die zich door nauwe straten dwingen
wel praten met elkaar maar nooit met anderen

waarin je iemand zoekt maar haar gezicht niet kent
haar stem niet kent haar geur niet kent van wie
je niet kan dromen maar wie je in je slaap kan

voelen als zout in de wind op het strand
en je zakken vol stukjes hout en schelpen steekt

Wednesday, August 13, 2008

Mipham Rinpoche & Mayum

'n Korte update tussendoor:

Vanochtend hebben we hier in Marfond afscheid genomen van Mipham Rinpoche en Mayum, de ouders van zijne heiligheid de 17de Gyalwa Karmapa, Thaye Dorje. Vandaag reizen ze door naar Le Bost.


Deze foto is van eergisteren, toen we met Rinpoche de Chenrezig puja hebben gedaan. Allemaal erg leuk.

Sunday, August 10, 2008

De laatste week van het jaar (1)

je bent opgestaan en hebt ontbeten
je hebt gedoucht en je tanden gepoetst
met tandpasta die smaakt naar klei en pepermunt

je kleed je aan drinkt nog één slok lauwe koffie
en fietst naar je werk (het regent niet)
je bent er niet vroeger dan je hoeft te zijn

je leest je emails beantwoordt sommige
je rookt met collega's praat drinkt koffie
tot je om zes uur weer naar huis toegaat

je weekenden spoelen als walvissen aan
ademloos te zwaar voor hun ribben

Friday, August 8, 2008

Gendün Rinpoche - A word of advice to meditators

Leave this mind of yours
in its natural state where there is nothing artificial.

In this state, seeing a thought move,
rest on it, relaxed.
In this state, stability will come.

No attachment to stability
no fear of movement,
aware that there is no difference
between stability and movement,
mind arising from mind.


In this state, where there is no grasping, no attachment,
rest natural and relaxed.

In this state, natural reality itself,
the essence of your own mind,
primordial awareness, empty clarity
will arise… and you won't know what to say.

In this state you will settle, suspended and relaxed.

Without grasping at the stability as something,
naturally in place, naturally free ;
without seizing on or rejecting the mind's productions,
please settle…
             THERE.
(Van Dhagpo-Kagyu.org.)

Huishoudelijk. Voorlopig is dit het laatste berichie: Blinde Schildpad gaat eventjes de hort op. Terwijl ik weg ben wordt nog wel automatiquement een gedicht geplaatst, "De laatste week van het jaar", in drie spetterende afleveringen vol spanning en avontuur.

Dat was't.

De overheid stopt regenbogen in het leidingwater!

Laat dit in Chemosh' naam een hoax zijn...



(via Today's Big Thing)

Thursday, August 7, 2008

Hoe gebouwen leren

Blinde Schildpad raadt aan: de documentaire "How Buildings Learn" van Stewart Brand, in zijn geheel te zien op Google Video.



(De volgende 5 delen zijn bereikbaar via het zijpaneeltje.)

Het gaat Brand om de onvermijdelijke discrepantie tussen hoe een gebouw bedoeld is en hoe het uiteindelijk gebruikt gaat worden. Hij vertelt (en ik weet niet of hij gelijk heeft, maar ik vrees van wel) dat architecten zélden bijhouden wat bewoners, pachters en bedrijven op de lange termijn met hun werk doen. Opmerkelijk.

Wednesday, August 6, 2008

Omschreven halo (06082008)

Ohboyohboyohboy, het weer is er maar goed voor de laatste dagen!

Gisteren gezien: een mooie complexe vertoning met bijzonnen, een bovenraakboog en een circumzenithale boog. Helaas waren ze een ietsiepietsie camera shy. En vanochtend pakte ik deze fraaie omschreven halo net mee, bijna in het zenith & daarom bijna rond. Ik heb de foto een beetje opgevoerd om de kleuren beter uit te laten komen.


Circumscribed Halo

Te laat

en nu hebben op straat de tegels
de vale glans van straatlantaarns
en regen
buiten leiden wegen
naar waar hij heen had willen gaan

Tuesday, August 5, 2008

Iets uit de grond stampen

De clip van Moloko die ik vanochtend postte is inmiddels verwijderd. Jammer. Kunnen wij u vervangende vervoering aanbieden?

(Zet wel in Svantevid's naam eerst het geluid op uw computer uit. Wat slíkken die Japanners toch voor ze televisiecommentaar inspreken?)



De skyline van Tokio, getimelapsed over 35 jaar.

(Via The Long Now, over wie later meer.)

Moloko - The Time Is Now

Dit is toch een soort van jeugdsentiment. Niet dat ik naar concerten ging, of zo, maar toch.



Bovendien waag ik helemaal niet uit te sluiten dat Róisín Murphy de mooiste vrouw op deez' aardkloot is. Allemachies, zeg.

Sunday, August 3, 2008

Veters en de 84000 lessen van de Boeddha

Wat de dharma betreft lijd ik enigszins aan expertisme (een italiaanse dharma-vriendin merkte ooit op: 'That boy, 'e is like a computer.') En op zich zit ik dan bij het boeddhisme goed. Er is namelijk nogal veel van.

Demotiverend veel, volgens sommige mensen. Maar:


Wie dit leest kan, denk ik, veters strikken. Sterker nog, je kan het waarschijnlijk in één beweging, zonder er bij na te denken.

Maar wat een onmogelijke handeling moet het hebben geleken toen je het voor het eerst leerde! Een onafzienbare reeks instructies waarvan je er op een gegeven moment ook nog eens achter komt dat de juiste volgorde van belang is! En die een onwaarschijnlijke fijnvingerigheid behoeven.

De dharma is een beetje hetzelfde. Op het eerste gezicht (nou ja, het tweede of derde misschien) is het allemaal echt belachelijk complex. 84000 lessen. 3 draaiïngen van het wiel. Hinayana, mahayana, vajrayana en mahamoedra. Studie, contemplatie en meditatie. Bodhichitta die in relatieve en absolute aspecten komt, relatieve bodhichitta in zijn varianten intentie en toepassing. Al die woorden!

Maar net zoals met veters strikken gaat het uiteindelijk allemaal om één beweging.

Als ik nu denk, in m'n beoefening: 'Dat was toevlucht nemen, en dan gaan we nu bodhichitta ontwikkelen. Daarna moet ik voor de visualisatie een vajrayana-geesteshouding aannemen. Straks komt eindelijk mahamoedra', dan oefen ik als een kind dat nog maar net een klein beetje kan veteren.



De beginner's mind daarachter hoef ik op zich ook niet te verliezen. Liever niet zelfs. Maar het is wel goed om een soort natuurlijke souplesse te vinden en mezelf er af en toe op te wijzen dat er maar één juiste plek en één juiste tijd is om de Shakyamoeni's lessen in de praktijk te brengen.

Hier en nu.

Op dit moment en deze plek kan ik geen 84000 lessen toepassen. Maar is ruimte genoeg voor één beweging, één practice. Dat is voldoende. En dat is alle dharma die nodig is.

Alleen omdat eenvoud af-en-toe zo moeilijk te accepteren is, heeft Shakyamoeni Boeddha nog 83999 andere lessen gegeven, denk ik soms.

(Zie ook Ian Fieggen's veterwebsite)

Zijn we dan nu bang genoeg?


(Via het Wikipedia artikel over verkoudheid. Helemaal geen grap natuurlijk, maar toch als zodanig gelabeld omdat ik'm nogal hilarisch vindt.)

(Het is niet oninteressant overigens dat het anthropomorphische venijn dat haaien wordt toegedicht hier wordt overgedragen op een ziekte. Een metaänthropomorphie, dus, en da's minstens 3x woordwaarde!)

Saturday, August 2, 2008

Cirrostratus: vriend van de halofiel

Wie let op halo's, circumzenithale bogen, bijzonnen &c., let op de wolken.

Met name de cirrus-familie geeft reden om op Apollo's strijdwagen te gaan letten, want het zijn de regelmatig gevormde ijskristallen in dit soort hoge bewolking die de 'nette' breking van zonlicht veroorzaken die noodzakelijk is voor de meeste atmosferische optische verschijnselen.

Maar wolken hebben ook hun eigen schoonheid, zoals deze majesteitelijke cirrus-waaier die ik vanochtend vanaf mijn balkonnetje richting het westen/zuid-westen kiekte.


Op het moment van schrijven nog niks aan brekend licht gezien, maar ik ga zo de stad in & hou mijn vingers gekruist!

Cirrus 2 Cirrus 1 Cirrus 5

Friday, August 1, 2008

Aap verdrinkt, mithril maliënkolder onvindbaar

Wat ziet men, in Huitzilopochtli's naam, toch in Nu.nl?

Het is namelijk vaak echt héél, héél slecht geschreven. Ik kijk er zo af-en-toe 'ns omdat het nou eenmaal een van de weinige nieuwssites is waar ik op mijn werk op kan, maar het verbaast me elke keer weer.

Ah toe, m'neer Schildpad! Geef dan eens een voorbeeld.

Vooruit jongens, doncha get y'r knickers inna bunch: via het 'Best gelezen' menuutje kwam ik bij dit artikeltje. Kort: mevrouw gooit broodje naar mensaap. Mensaap springt achter broodje aan. Mensaap verzuipt.

Nieuwswaarde: gering. Maar goed, elke dode orang oetan is er één te veel. En we houden nou eenmaal met z'n allen van sneue verhalen.

Echter, dit zinnetje, huuuu:
Gealarmeerd personeel kon nog slechts het lijk van de orang-oetang bergen, aldus een dierenverzorger van Hagenbecks Tierpark.
De spelling orang-oetang is uiteraard bezwaarlijk, maar goed, zo spreken veel mensen het nou eenmaal uit*. Hoewel we natuurlijk zouden kunnen overwegen énig respect jegens de voormalige koloniën te tonen door hun leenwoorden correct te spellen. Soit.

Maar: wat hadden ze dan gehoopt anders nog aan te treffen?

Ik vermoed dat de schrijvert dezes het woord 'slechts' wel mooi officieel vond klinken, en per sé een zinnetje wilde maken waar't inzit. Met een potsierlijk resultaat.

Zucht.

Dat soort lieden mag best bloggen of zo, maar je gaat ze toch niet betalen voor serieuze journalistiek?

*) Zoals er volksstammen zijn die Daila Lama zeggen... Da-lai! Da-lai, staat er. Ik weet dat er een wetenschappelijke naam voor dát effect is, maar't ontschiet me.

Nu ik er toch aan denk: bizar genoeg is dat daila een verkeerde uitspraak van een verkeerde transcriptie. Dit stukje uit het Mongools overgenomen titulatuur is toevallig van de weinige woorden die je in het Tibetaans net zo schrijft als je het uitspreekt, namelijk: tale (nl. uitsp. taa-lee).

De transcriptie zal voor engelstalige oortjes en oogjes bedoelt zijn. Dat veel engelstaligen inmiddels er een ai als in het Nederlands van maken en zelfs vaak op dezelfde manier die i verschuiven, is eigenlijk een variant van dezelfde neiging tot de-dingen-mooier-maken-dan-ze-hoeven-zijn waar ik hierboven tegen bitch.

En zo was het cirkeltje toch weer rond.

Of ben je gewoon niet zo blij om me te zien?

...xkcd scóórt (alweer!):


(Ok, kleine anekdote, dan. Sprekende met een kennis of a male persuasion, merkte ik ooit op dat ik niet helemaal precies wist hoe beha's eigenlijk werken. Waarop hij trots meldde dat hij zowel voorsluiters als achtersluiters probleemloos met één hand kon openen.

Ik heb'm er toch maar even op gewezen dat ze uit doen niet is waar bustehouders in eerste instantie voor zijn....)