Thursday, October 30, 2008
Wednesday, October 29, 2008
Al je plaatsen om alleen te zijn
en er is ook mijn zoeken in de gangen,
in de lange zalen van je nacht en
in al je plaatsen om alleen te zijn,
wroetend in je toekomst en je spijt.
Ik sta niet toe dat je daar verdwaalt
maar vaak ben ik je jaren kwijt.
Zolang soms dat ik zelfs je naam
en je lichte hand vergeten lijk
en die jaren lang niets meer bezit dan
echo's in de stilte en al de kleine dingen
die ik er heb opgeraapt; naar huis meenam
verborgen in mijn hand; en binnen
voor me leg en omdraai, omdraai,
tot ik er de zon in op zie gaan.
Dingen die me bijna denken doen
aan wie ik had vergeten,
nog niet heb ontmoet.
Er is ondergronds een wijde schacht
waar blinde krekels elkaar roepen,
snerp snerp snerpend in de lange nacht,
elkaar troosten
terwijl ze elkaar zoeken.
Toen de tijden nog anders waren
(Waar kan men vandaag de dag nog een Werkelijken Neger zien?)
Uit: De Leeuwarder Courant, 21 juli 1898
Tuesday, October 28, 2008
Sylvia Plath - Lady Lazarus
Censuur is een abominabel verschijnsel, natuurlijk. Anderszijds kan ik me er ook wel weer iets bij voorstellen dat Ariel van Sylvia Plath op veel Usanistaanse scholen niet voor de lijst gelezen mag worden.
Het is misschien geen poëzie die door napuberende mensen gelezen moet worden.
Misschien de bekendste strofe uit dit gedicht, Lady Lazarus is:
Het is misschien geen poëzie die door napuberende mensen gelezen moet worden.
Misschien de bekendste strofe uit dit gedicht, Lady Lazarus is:
DyingIs an art, like everything else.I do it exceptionally well.
Monday, October 27, 2008
Het nationale motto van de Republiek van Botswana
Het is misschien maar het beste om wat volgt te zien als een scene in een soort nerdy roadmovie...
Dus ik vroeg me af waar het woord slogan vandaan komt. Het leek me iets Keltisch, maar ik ben dan ook onverbeterlijk romantisch. Echter, wat blijkt, volgens Wikipedia komt het voorwaar uit het Gàidhlig, te weten van sluagh-gairm (leger-kreet). Het oudste gebruik is, in de vorm slogorn, te traceren tot 1513 als heraldische aanduiding van een tweede motto in een wapen, afgebeeld boven de helm (een idiosyncratie van de Schotse heraldiek waarvan ik op zich op de hoogte was*).
Fijn. Da's een vraag beantwoord.
Maar goed, je klikt's wat door, iets waar Wikipedia eminent geschikt voor is. Hé kijk, een lijstje met staatsmotto's. De meeste klinken toch een beetje alsof je iemands oma over haar Somalische buren hoort praten. Eendracht, Vrede en de Vreze Gods... Jaja, het zal allemaal wel.
De hoofdprijs gaat echter ongetwijfeld naar Botswana:
Pula!
Regen! in het Tswana.
*) Heus.
Dus ik vroeg me af waar het woord slogan vandaan komt. Het leek me iets Keltisch, maar ik ben dan ook onverbeterlijk romantisch. Echter, wat blijkt, volgens Wikipedia komt het voorwaar uit het Gàidhlig, te weten van sluagh-gairm (leger-kreet). Het oudste gebruik is, in de vorm slogorn, te traceren tot 1513 als heraldische aanduiding van een tweede motto in een wapen, afgebeeld boven de helm (een idiosyncratie van de Schotse heraldiek waarvan ik op zich op de hoogte was*).
Fijn. Da's een vraag beantwoord.
Maar goed, je klikt's wat door, iets waar Wikipedia eminent geschikt voor is. Hé kijk, een lijstje met staatsmotto's. De meeste klinken toch een beetje alsof je iemands oma over haar Somalische buren hoort praten. Eendracht, Vrede en de Vreze Gods... Jaja, het zal allemaal wel.
De hoofdprijs gaat echter ongetwijfeld naar Botswana:
Pula!
Regen! in het Tswana.
*) Heus.
Saturday, October 25, 2008
Smaragden kevers
Ik loop door de woestijn op zoek naar water. Vergeet woestijnen van zand. Vergeet duinen en kamelen. Vergeet smaragden kevers. De grond is hier hard, vlak. En alles wordt bedekt door een haarfijne laag droog stof die opwolkt bij elke stap die ik zet.
Ik loop door de woestijn op zoek naar water. Hoe lang ik al loop, en ik loop, denk ik, al dagen, de horizon heeft geen kenmerken. Er is niets waaruit ik af kan leiden of ik voortgang maak. Zelfs mijn sporen worden uitgewist door de wind.
Ik loop door de woestijn op zoek naar water. Hoe langer ik loop hoe kleiner mijn bewegingen worden, hoewel ik nog maar weinig aan kracht verlies. Ik til mijn voet op. Ik zwaai mijn voet naar voren. Mijn voet raakt de grond. Mijn aandacht glijdt langs mijn been omhoog en beheert de verplaatsing van mijn gewicht. Het koele ritme strekt zich uit over de woestijn in de verplaatsing van de zon die opkomt, onzichtbaar achter een stofwaas de hemel doorkruist, en 's avonds ondergaat.
Ik loop door de woestijn op zoek naar water. Alleen 's nachts wacht ik, wat een paar uur in de warme duisternis moeten zijn. Mijn slaap is meestal rustig, ongestoord door wanen of gedachten. Maar soms komt er een droom.
Nachten geleden, hoeveel kan ik op geen enkele manier zeggen, droomde ik van de volkswijk waar ik niet woonde maar waar ik vaak doorheen kwam. Het waren lage, kleine huizen, met krappe voortuinen met rozen en, soms, een vijvertje of een zitje. In een van de voortuinen stond een peuter, van wie ik niet kon zien of het een jongetje of een meisje was. Het kind was alleen en speelde niet maar stond rechtop, met de armen slap langs de zijden. En het herhaalde steeds een zinnetje, steeds opnieuw. Ik liep door de straat, op weg naar het een of ander, en langs het kind. Maar hoe goed ik mijn best ook deed, ik kon niet verstaan wat het zei. Huizen verderop dreinden de paar woorden die ik wel had opgepikt nog door. Niet meer. Misschien. Samen. Niet meer. Misschien. Samen.
Ik loop door de woestijn op zoek naar water en denk dat er niets is veranderd. Dat ik dat denk is raar. Zoiets heb ik nog nooit gedacht. En ik sta stil, wat ik nooit doe. Is het harder gaan waaien? Wat is de kleur en textuur van het stof? Ik speur de horizon af naar een verandering.
Honderden meters verder, verder weg dan ik op dit moment kan zien, wacht een enkele afdruk in de aarde, van een blote voet. En verderop een andere.
Ik loop door de woestijn op zoek naar water. Hoe lang ik al loop, en ik loop, denk ik, al dagen, de horizon heeft geen kenmerken. Er is niets waaruit ik af kan leiden of ik voortgang maak. Zelfs mijn sporen worden uitgewist door de wind.
Ik loop door de woestijn op zoek naar water. Hoe langer ik loop hoe kleiner mijn bewegingen worden, hoewel ik nog maar weinig aan kracht verlies. Ik til mijn voet op. Ik zwaai mijn voet naar voren. Mijn voet raakt de grond. Mijn aandacht glijdt langs mijn been omhoog en beheert de verplaatsing van mijn gewicht. Het koele ritme strekt zich uit over de woestijn in de verplaatsing van de zon die opkomt, onzichtbaar achter een stofwaas de hemel doorkruist, en 's avonds ondergaat.
Ik loop door de woestijn op zoek naar water. Alleen 's nachts wacht ik, wat een paar uur in de warme duisternis moeten zijn. Mijn slaap is meestal rustig, ongestoord door wanen of gedachten. Maar soms komt er een droom.
Nachten geleden, hoeveel kan ik op geen enkele manier zeggen, droomde ik van de volkswijk waar ik niet woonde maar waar ik vaak doorheen kwam. Het waren lage, kleine huizen, met krappe voortuinen met rozen en, soms, een vijvertje of een zitje. In een van de voortuinen stond een peuter, van wie ik niet kon zien of het een jongetje of een meisje was. Het kind was alleen en speelde niet maar stond rechtop, met de armen slap langs de zijden. En het herhaalde steeds een zinnetje, steeds opnieuw. Ik liep door de straat, op weg naar het een of ander, en langs het kind. Maar hoe goed ik mijn best ook deed, ik kon niet verstaan wat het zei. Huizen verderop dreinden de paar woorden die ik wel had opgepikt nog door. Niet meer. Misschien. Samen. Niet meer. Misschien. Samen.
Ik loop door de woestijn op zoek naar water en denk dat er niets is veranderd. Dat ik dat denk is raar. Zoiets heb ik nog nooit gedacht. En ik sta stil, wat ik nooit doe. Is het harder gaan waaien? Wat is de kleur en textuur van het stof? Ik speur de horizon af naar een verandering.
Honderden meters verder, verder weg dan ik op dit moment kan zien, wacht een enkele afdruk in de aarde, van een blote voet. En verderop een andere.
Thursday, October 23, 2008
Uitvaartconcept
Note to self: vastleggen wat voor muziek ik op mijn crematie* wil. Cash' I fell Into A Burning Ring Of Fire? Hmmm, nee, misschien niet. Iets als dit, dan?
Pino's Amerikaanse neefje Big Bird zingt It's Not Easy Bein' Green (bekend van Kermit's uitvoering) bij de uitvaart van Jim Henson.
*) In gerelateerd nieuws: hoe lang duurt het nog voor een grafdelver de stoute schoenen aantrekt en een slaatje gaat slaan uit onze fascinatie voor beroemdheden met de slogan "Sterf als de Sterren!"?
Onthoud het goed folks, u las het eerst op Blinde Schilpad!
Pino's Amerikaanse neefje Big Bird zingt It's Not Easy Bein' Green (bekend van Kermit's uitvoering) bij de uitvaart van Jim Henson.
*) In gerelateerd nieuws: hoe lang duurt het nog voor een grafdelver de stoute schoenen aantrekt en een slaatje gaat slaan uit onze fascinatie voor beroemdheden met de slogan "Sterf als de Sterren!"?
Onthoud het goed folks, u las het eerst op Blinde Schilpad!
Wednesday, October 22, 2008
Jij, oh, jij!
Wie zou ze toch zijn, het meisje dat op mijn desktop woont?
Ze is bij me ingetrokken vanaf het fotoblog The Big Picture, maar ze komt oorspronkelijk uit de Democratische Volksrepubliek van Korea. U weet wel, dat land waarmee we al 58 jaar in oorlog zijn...
Alles wat ik van haar weet is dat ze op 15 april 2008 één van de 100.000 dansers was die op een plein in Pyongyang de revolutie vierden. Ze droeg klederdracht. Voor zover ik kan zien, droeg ze een pin met een portret van Kim Il Sung, Eeuwige President van de Volksrepubliek. Fotograaf Eric Lafforgue vertelt dat de show een uur duurde en dat aan het einde de lichten werden gedoofd.
Het plein was in vijf minuten leeg.
Wie zou ze zijn? Houdt ze echt zoveel van dansen? Houdt ze echt zoveel van haar vaderland?
Wat is haar werk? Heeft ze hobby's? Is ze tevreden met haar huis? Wat is haar lievelingskleur?
Wat zou ze willen?
Ze is bij me ingetrokken vanaf het fotoblog The Big Picture, maar ze komt oorspronkelijk uit de Democratische Volksrepubliek van Korea. U weet wel, dat land waarmee we al 58 jaar in oorlog zijn...
Alles wat ik van haar weet is dat ze op 15 april 2008 één van de 100.000 dansers was die op een plein in Pyongyang de revolutie vierden. Ze droeg klederdracht. Voor zover ik kan zien, droeg ze een pin met een portret van Kim Il Sung, Eeuwige President van de Volksrepubliek. Fotograaf Eric Lafforgue vertelt dat de show een uur duurde en dat aan het einde de lichten werden gedoofd.
Het plein was in vijf minuten leeg.
Wie zou ze zijn? Houdt ze echt zoveel van dansen? Houdt ze echt zoveel van haar vaderland?
Wat is haar werk? Heeft ze hobby's? Is ze tevreden met haar huis? Wat is haar lievelingskleur?
Wat zou ze willen?
De laatste mug en ik
de laatste mug dit jaar
en ik
deelden een kamer voor één nacht
ze zong
tegen de muren de gordijnen en
mijn hoofd
ik denk dat ik dacht dat ik gek werd
en ving
mijn vijand in een glas
toch
zij
had 's ochtends maar twee poten meer
dan ik
had toen ik haar vrijliet
Tuesday, October 21, 2008
Zen en de kunst van de l*lkoek
V: Zeg, waarom neem jij eigenlijk altijd de lift? Het is maar één verdieping en de trap is veel gezonder.
A: Oh, ik probeer erachter te komen hoeveel excuses ik kan verzinnen om met de lift te gaan.
(Net niet echt gebeurd.)
Monday, October 20, 2008
Apina Tyyli - Miksi minun myydä tyttäreni että Olmeekit paskiainen?
Muziek die niet bestaat (2)
Apina Tyyli - Miksi minun myydä tyttäreni että Olmeekit paskiainen?
(2003)
Acoustische acid ambient uit Finland. Apina Tyyli is een eenmansproject van DJ, televisiepersoonlijkheid en volksdichter Matti Meikäläinen. Deze CD, waarvan de titel te vertalen is als Wie zag de herfsttij der Olmeken?, is het derde deel van een vijfdelige serie waarin Meikäläinen de teloorgang van verschillende inheemsche culturen beweent. Critici zijn het er wel zo'n beetje over eens dat we hier te maken hebben met een pretentieuze kloteplaat.
Meikäläinen schrijft in het hoesje:
Yin en yang. Zomer en winter. Nacht en dag. God en duivel. Dit is de strijd, de eeuwige cirkelgang van de mens en de natuur waarin de Olmeken eeuwig ondergaan en eeuwig opgang doen. Hun machtige beeldhouwwerken, mysterieuze, doofstomme hoofden, verspreid door het ondoordringbare regenwoud, zijn de getuigen die de wildernis in de mens zelf gadeslaan, als door stenen telescopen. Zij zien, maar spreken niet. Zij horen, maar vertellen niet verder. In hun tongloze monden, vertrokken tot een dierlijke grijns, eindigt de geschiedenis maar begint de tijd.
Deze muziek moet dan ook niet gezien worden alsof zij door mij is geschreven. Eerder stroomt zij door mij, als de regen in de jungle, en is zij de stem, de klank, van de stemloze, naamloze Olmeek die ons aankijkt uit de onbeschreven streken van wereldziel die wij allen delen.
'nuff said.
(2003)
Acoustische acid ambient uit Finland. Apina Tyyli is een eenmansproject van DJ, televisiepersoonlijkheid en volksdichter Matti Meikäläinen. Deze CD, waarvan de titel te vertalen is als Wie zag de herfsttij der Olmeken?, is het derde deel van een vijfdelige serie waarin Meikäläinen de teloorgang van verschillende inheemsche culturen beweent. Critici zijn het er wel zo'n beetje over eens dat we hier te maken hebben met een pretentieuze kloteplaat.
Meikäläinen schrijft in het hoesje:
Yin en yang. Zomer en winter. Nacht en dag. God en duivel. Dit is de strijd, de eeuwige cirkelgang van de mens en de natuur waarin de Olmeken eeuwig ondergaan en eeuwig opgang doen. Hun machtige beeldhouwwerken, mysterieuze, doofstomme hoofden, verspreid door het ondoordringbare regenwoud, zijn de getuigen die de wildernis in de mens zelf gadeslaan, als door stenen telescopen. Zij zien, maar spreken niet. Zij horen, maar vertellen niet verder. In hun tongloze monden, vertrokken tot een dierlijke grijns, eindigt de geschiedenis maar begint de tijd.
Deze muziek moet dan ook niet gezien worden alsof zij door mij is geschreven. Eerder stroomt zij door mij, als de regen in de jungle, en is zij de stem, de klank, van de stemloze, naamloze Olmeek die ons aankijkt uit de onbeschreven streken van wereldziel die wij allen delen.
'nuff said.
Sunday, October 19, 2008
De zes bevrijdende kwaliteiten
Not grasping is generosity;
Not remaining is morality;
Not guarding is patience;
Not trying is diligence;
Not thinking is samadhi;
Not aiming is wisdom.
-Uit deze recensie van Dungse Thinley Norbu Rinpoche's A Cascading Waterfall of Nectar.
(picture originally by Trinity)
Wednesday, October 15, 2008
The Real Boydolls - Daylight Robbery
Muziek die niet bestaat (1)
The Real Boydolls - Daylight Robbery
(1997)
Deconstructivistische hog-a-billy uit Alberta. Zanger van The Real Boydolls, Art Bunck zei ooit in een interview:
Kijk, Hobart, Julee en ik zijn opgegroeid in een dorp met meer huizen dan inwoners en minder banen dan dronkaards. Bij ons was vlees in blik alleen voor kerstmis. Hobart's vader werd blind aan één oog nadat hij geprobeerd had slivovitsj te stoken uit de proefpakketjes shampoo die z'n zus zich op liet sturen.
Maar het was gezellig, weet je. Je was arm, maar je was samen arm. Je was zat, maar je was samen zat.
En dan ga je wel later in de stad op school en daar lees je dan Foucault en shit, maar dát hou je altijd bij je. Dat gevoel. En dat is dan dus weer waar de klank van de Boydolls vandaan komt.
(1997)
Deconstructivistische hog-a-billy uit Alberta. Zanger van The Real Boydolls, Art Bunck zei ooit in een interview:
Kijk, Hobart, Julee en ik zijn opgegroeid in een dorp met meer huizen dan inwoners en minder banen dan dronkaards. Bij ons was vlees in blik alleen voor kerstmis. Hobart's vader werd blind aan één oog nadat hij geprobeerd had slivovitsj te stoken uit de proefpakketjes shampoo die z'n zus zich op liet sturen.
Maar het was gezellig, weet je. Je was arm, maar je was samen arm. Je was zat, maar je was samen zat.
En dan ga je wel later in de stad op school en daar lees je dan Foucault en shit, maar dát hou je altijd bij je. Dat gevoel. En dat is dan dus weer waar de klank van de Boydolls vandaan komt.
De feiten over... Barack Obama
Fafblog draait niet langer om de hete brei, maar zegt waar het op staat. De FEITEN over Usanistaans presidentskandidaat B.H. Obama:
(Afbeelding: een Cichlide, bewerkt naar Robbie Cada. Cichlides zijn visjes, uit Afrika.)
FACT! Barack Obama talks about his white mother and his white grandparents and the white half of his family that is white, but did you know that half of his family is also black? In fact, half his family is so black that Obama keeps them hidden awaywhole other continent where they speak in a strange, otherworldly code which is not even English. What is Obama trying to hide? Possibly something black. BONUS FACT! Barack Obama may be half-white and half-black, but he married a woman who is completely black. In a way, doesn't that make him three-quarters black? Math doesn't lie, people!FACT! "Obama" is an ancient Muslim name meaning "He Who Deceives the White Man with his Telegenic Charisma, Angular Good Looks, and Deceptively Conservative Policy Proposals." Coincidence? Or co-bama?
FACT! The previous fact was made up. But doesn't the fact that it was so easily made up prove that a kernel of truth must exist within the lie, and doesn't the existence of that kernel of truth prove that the lie is, in fact, true? Think about it! But not very hard!
(Afbeelding: een Cichlide, bewerkt naar Robbie Cada. Cichlides zijn visjes, uit Afrika.)
Tuesday, October 14, 2008
Monday, October 13, 2008
Het is weer crisis! Zing en dans!
Wat mij zorgen baart, is dat het journaille nog geen pakkende naam voor de huidige financiële crisis heeft gevonden.
Zou het dan echt erg zijn?
Niet dat ík nou direct een voorstel heb, overigens. Daarvoor begrijp ik de hele kwestie niet goed genoeg. Hoewel, het komt er kennelijk op neer dat het een slecht idee blijkt te zijn om geld dat je niet hebt uit te lenen aan mensen die het niet terug gaan geven.
Go figure.
Wat ik wel heb, is een suggestie voor een theme song. Hier gezongen door Tony Bennett (geloof ik) met een biedermeiertje beelden uit de tijd dat film nog leuk was (en politici nog betrouwbaar waren, jongelui respect hadden voor hun ouderen & je tante nog gewoon DDT op haar theeroosjes sproeide.)
Let's face the music and dance, uiteraard van Irving Berlin, oorspronkelijk uit the musical Follow the Fleet (1936).
Zou het dan echt erg zijn?
Niet dat ík nou direct een voorstel heb, overigens. Daarvoor begrijp ik de hele kwestie niet goed genoeg. Hoewel, het komt er kennelijk op neer dat het een slecht idee blijkt te zijn om geld dat je niet hebt uit te lenen aan mensen die het niet terug gaan geven.
Go figure.
Wat ik wel heb, is een suggestie voor een theme song. Hier gezongen door Tony Bennett (geloof ik) met een biedermeiertje beelden uit de tijd dat film nog leuk was (en politici nog betrouwbaar waren, jongelui respect hadden voor hun ouderen & je tante nog gewoon DDT op haar theeroosjes sproeide.)
Let's face the music and dance, uiteraard van Irving Berlin, oorspronkelijk uit the musical Follow the Fleet (1936).
Niet "niet denken"
"Wäre Meditation nur ein Zustand ohne Gedanken, dann würde ein Tisch besser meditieren als ein Mensch."-Gendün Rinpoche, Lasst einfach los, Joy Verlag 2008
Sunday, October 12, 2008
Hebbo! Heil Tarvu!!
Weet je wat, vergeet de dharma. Tarvuïsme is de religie met toekomst. En het is zó makkelijk om lid te worden!!
Say Hebbo! from Torvakian on Vimeo.
Hebbo!
(Dit alles wordt kennelijk aangericht door Robert Popper en Peter Serafinowicz, ook verantwoordelijk voor de fe-no-me-na-le BBC serie Look Around You. Het is zeker de moeite waard daar de illegale Jijbuis-uploads van te bekijken, als u even een gaatje heeft.)
Say Hebbo! from Torvakian on Vimeo.
Hebbo!
(Dit alles wordt kennelijk aangericht door Robert Popper en Peter Serafinowicz, ook verantwoordelijk voor de fe-no-me-na-le BBC serie Look Around You. Het is zeker de moeite waard daar de illegale Jijbuis-uploads van te bekijken, als u even een gaatje heeft.)
Saturday, October 11, 2008
De schuwe Vorovoor
Blinde Schildpad was even in de war.Blijkt dat als je op de website van nieuwsboer Trouw een dooie link volgt, je niet, zoals te doen gebruikelijk, op een 404 Error pagina uitkomt. Neen, voorwaar, de Trouw is ook hierin vrijzinnig.
Probeer het maar eens met deze niet-bestaande pagina: http://www.trouw.nl/service/SintJuttemis.ece.
Creatief hoor, maar ik vind het echt onhandig. Ik moest de source van de pagina bekijken voor dat ik door had wat de webmeesters van (ooit) 'misschien wel de beste krant van Nederland' me wouden vertellen.
Ook niet zo handig dat de pic 1422 bij 1064 px groot is. Niet iedereen besurft het net vanaf gargantueske beeldschermen op een nieuwsredactie.
Of dat het plaatje niet teruglinkt naar de voorpagina, of naar één pagina terug. Ik heb het bange vermoeden dat een groot deel van het interwebbende publiek het peiltje links niet weet te vinden in hun browser.
Waarmee Trouw effectief juist díe mensen die het het meeste nodig hebben, belemmert in hun pogingen tot kennisgaring.
Of zou het zijn dat Trouw denkt linkrot te kunnen voorkomen en daarom geen duidelijke Vorovoor* nodig te hebben? In welk geval: Broehahaha!
Maar het kan zijn dat ik hier te diep over nadenk, hoor. Dat zou best kunnen...
*) Klinkt als een diersoort, nietwaar? Misschien is de Vorovoor juist wel het beestje dat linkrot veroorzaakt.
Friday, October 10, 2008
Pardon? Wat zei u daar nou net?
Mag Blinde Schildpad even uw aandacht voor drie berichtjes die de afgelopen dagen zijn verbazings-klier stimuleerden? Er is een soort van grootste gemene deler...
1.
De BBC bericht dat Sheikh Muhammad al-Habadan, geestelijke te Saudi-Arabië, de sluier in de variant die beide ogen vrijlaat, uitnodigt tot onzedig, liederlijk gedrag. Duidelijk is het de meest godvrezende oplossing uw vrouwen, zusters en dochters sluiers met maximaal één (1) ooggat te laten dragen.
2.
The Press Republican, een locale gazet in noord-oost New York, rapporteert dat kunstlerares Jerilea Zempel afgelopen zomer is verhoord bij een grensovergang tussen Canada en Usanistan. De verdenking? Copyright-schending, misschien zelfs bedrijfsspionage. De aanleiding? Dit schetsje in Zempels notitieblok.
The Press Republican, een locale gazet in noord-oost New York, rapporteert dat kunstlerares Jerilea Zempel afgelopen zomer is verhoord bij een grensovergang tussen Canada en Usanistan. De verdenking? Copyright-schending, misschien zelfs bedrijfsspionage. De aanleiding? Dit schetsje in Zempels notitieblok.3.
Tenslotte, dixit The Telegraph: Peter Mullen, Anglicaans rector van St Michael’s Cornhill en St Sepulchre without Newgate in Londen, stelt voor dat we homo's gaan verplichten zich met de onderstaande waarschuwingslabels te laten tattoeëren, respectievelijk op de bips en de kinnebak. Volgens de eerwaarde Mullen betrof het hier light-hearted jokes.
Tenslotte, dixit The Telegraph: Peter Mullen, Anglicaans rector van St Michael’s Cornhill en St Sepulchre without Newgate in Londen, stelt voor dat we homo's gaan verplichten zich met de onderstaande waarschuwingslabels te laten tattoeëren, respectievelijk op de bips en de kinnebak. Volgens de eerwaarde Mullen betrof het hier light-hearted jokes.Sodomie kan uw gezondheid ernstige schade toebrengen.
Fellatio is dodelijk.
Fellatio is dodelijk.
Thursday, October 9, 2008
Wednesday, October 8, 2008
What we learn from history
"What we learn from history, is that we do not learn from history."
-Kennelijk van Benjamin Disraeli, hoewel ik al googelend vooral tekst uit hetzelfde rhizoom tegenkom als waar het artikeltje waar ik hem vandaan heb bij hoort.
Tuesday, October 7, 2008
In case of emergency, break bank
Ik hoop maar dat dit satire* is:
Als ik nou een van de republikeinse cratocraten van Usanistan was, dan zou ik er waarschijnlijk voor willen zorgen dat hoe dan ook come November dat vrijdenkende zwartje niet de hut van de hoofdman zou mogen betrekken.
Ik zou bijvoorbeeld, één kraaloogje op de polls gericht houdend, het uitroepen van de noodtoestand in mijn achterzak klaar hebben.
Oops! Sorry! Helaas is het, onder de huidige afschuwelijke omstandigheden, beter dat die goeje ouwe Sjors Wandelaar Struik nog eventje de Grand Poobah blijft. Voor de stabiliteit van de wereldeconomie en zo, begrijpt u? Die krans van gouden eikenbladeren is natuurlijk puur symbolisch, maakt u zich geen zorgen, suck..., eh, burgers.
Dat kan natuurlijk niet zomaar...
...maar het kán wel.
Rep. Brad Sherman (D-CA).
*) Niks in deze post vertegenwoordigt de daadwerkelijke mening van Blinde Schildpad. Via BoingBoing.
Als ik nou een van de republikeinse cratocraten van Usanistan was, dan zou ik er waarschijnlijk voor willen zorgen dat hoe dan ook come November dat vrijdenkende zwartje niet de hut van de hoofdman zou mogen betrekken.
Ik zou bijvoorbeeld, één kraaloogje op de polls gericht houdend, het uitroepen van de noodtoestand in mijn achterzak klaar hebben.
Oops! Sorry! Helaas is het, onder de huidige afschuwelijke omstandigheden, beter dat die goeje ouwe Sjors Wandelaar Struik nog eventje de Grand Poobah blijft. Voor de stabiliteit van de wereldeconomie en zo, begrijpt u? Die krans van gouden eikenbladeren is natuurlijk puur symbolisch, maakt u zich geen zorgen, suck..., eh, burgers.
Dat kan natuurlijk niet zomaar...
...maar het kán wel.
Rep. Brad Sherman (D-CA).
*) Niks in deze post vertegenwoordigt de daadwerkelijke mening van Blinde Schildpad. Via BoingBoing.
Monday, October 6, 2008
Spreeuwen zien vertrekken
en heb de spreeuwen zien vertrekken
hun grote vlucht gevolgd door kraaien
schreeuwend en zingend de stad verlaten
naar het verre onvoorstelbare zuiden
snel zal nu de regen komen snel
de wind die hier zelfs ruikt naar zee
en zal ik vrienden vragen om te komen
om het vertrek van de spreeuwen te vieren
met de eerste woorden van de herfst
maar neemt de wind ze mee
als dorre bladeren
en sprakeloos blijf aan de rand van de zee
ik heb de spreeuwen zien vertrekken
en mijn hele stad die naar het zuiden neigt
naar de glanzende ijswitte stranden en de zon
verlaat ze maar schreeuwend en zingend
snel van de dijk en de velden en sloten
en alleen blijf aan de rand van de zee
Sunday, October 5, 2008
Dozen
Hoi, ik ben Farid en ik wil vertellen over mijn hele leuke hobby.
Mijn hobby zijn dozen.
Ik vind dozen heel leuk want ze zijn vaak heel mooi en je kan er dingen in doen. Ik verzamel ook dozen. Ik heb er heel veel. Sommige zijn groot maar anderen zijn klein en er zitten ook nog een heleboel maten tussen.
Vroeger stond mijn hele huis vol dozen. En dan kon ik soms sommige dingen niet meer vinden. Maar toen kwam ik erachter dat ik ook weer dozen in de dozen kon stoppen. En in die doos kunnen dan weer andere dozen. En daar passen dan vaak nog meer doosjes in, maar alleen hele kleintjes.
Dat is mijn goeie en leuke tip voor andere mensen die dozen verzamelen.
Maar goed, ik vind dozen verzamelen dus heel erg leuk en ik hoop dat ik er nog heel lang mee door kan gaan. Je kan wel zeggen dat dozen echt mijn lust en mijn leven zijn!
Zelfs mijn vriendin is een doos.
(met dank aan mijn broertje)
Mijn hobby zijn dozen.
Ik vind dozen heel leuk want ze zijn vaak heel mooi en je kan er dingen in doen. Ik verzamel ook dozen. Ik heb er heel veel. Sommige zijn groot maar anderen zijn klein en er zitten ook nog een heleboel maten tussen.
Vroeger stond mijn hele huis vol dozen. En dan kon ik soms sommige dingen niet meer vinden. Maar toen kwam ik erachter dat ik ook weer dozen in de dozen kon stoppen. En in die doos kunnen dan weer andere dozen. En daar passen dan vaak nog meer doosjes in, maar alleen hele kleintjes.
Dat is mijn goeie en leuke tip voor andere mensen die dozen verzamelen.
Maar goed, ik vind dozen verzamelen dus heel erg leuk en ik hoop dat ik er nog heel lang mee door kan gaan. Je kan wel zeggen dat dozen echt mijn lust en mijn leven zijn!
Zelfs mijn vriendin is een doos.
(met dank aan mijn broertje)
Saturday, October 4, 2008
Duitse dieren
Nou heb ik natuurlijk niets tegen Duitsers, maar het is wel een volkske met, ahem, eigenaardigheden. Zo sliepen we op de heenweg halverwege bij een vriend die 's avonds liet weten de volgende ochtend voor het vertrek nog ongeveer 35 minuten nodig te hebben om zijn huis op orde te maken...
'De discipline van de Duitse Dieren is daarentegen spreekwoordelijk.' Meesterlijk, die ouwe Jiskefet dingen.
Zo leuk wordt niks nooit weer.
'De discipline van de Duitse Dieren is daarentegen spreekwoordelijk.' Meesterlijk, die ouwe Jiskefet dingen.
Zo leuk wordt niks nooit weer.
Friday, October 3, 2008
Uit de verte...
Hallo daar, wereld!
Blinde Schildpad is weer thuis. Twee weken in romantisch Thüringen. In een tent. Op een heuvel. In de regen.
Hoewel, wanneer het niet regende was het er serieus nogal mooi... Ga er eens op vakantie, zou ik zeggen. Het schijnt dat de plaatselijke economie u erkentelijk zou zijn.
Maar goed. We waren niet voor het landschap gekomen, maar voor de dharma. Mijn teergeliefde leraar, Lama Walli (hieronder met een pruikje verjaardagssierloof), ging verder met haar jaarlijkse onderricht over de Chagchen Ngedön Gyamtso (oftewel Mahamoedra Oceaan van de Authentieke Betekenis, een meditatie-handboek geschreven door de 9de Gyalwa Karmapa).
Ik weet dat ik op dit blog vaak een beetje een street wise* toontje probeer aan te houden, maar als ik bedenk wat ik eigenlijk van Lama Walli krijg, wat het is, wat het betekent; dan parelt het me enigszins in de ooghoeken.
Dat dit soort onderricht bestaat, en wordt gegeven, en dat ik het kan krijgen en kan beoefenen. Dat is zo, zo volkomen ongelofelijk.
Om het laatste vers van Jamgön Kongtrüls gebed "De lama roepen uit de verte" te parafraseren:
Blinde Schildpad is weer thuis. Twee weken in romantisch Thüringen. In een tent. Op een heuvel. In de regen.
Hoewel, wanneer het niet regende was het er serieus nogal mooi... Ga er eens op vakantie, zou ik zeggen. Het schijnt dat de plaatselijke economie u erkentelijk zou zijn.
Maar goed. We waren niet voor het landschap gekomen, maar voor de dharma. Mijn teergeliefde leraar, Lama Walli (hieronder met een pruikje verjaardagssierloof), ging verder met haar jaarlijkse onderricht over de Chagchen Ngedön Gyamtso (oftewel Mahamoedra Oceaan van de Authentieke Betekenis, een meditatie-handboek geschreven door de 9de Gyalwa Karmapa).
Ik weet dat ik op dit blog vaak een beetje een street wise* toontje probeer aan te houden, maar als ik bedenk wat ik eigenlijk van Lama Walli krijg, wat het is, wat het betekent; dan parelt het me enigszins in de ooghoeken.
Dat dit soort onderricht bestaat, en wordt gegeven, en dat ik het kan krijgen en kan beoefenen. Dat is zo, zo volkomen ongelofelijk.
Om het laatste vers van Jamgön Kongtrüls gebed "De lama roepen uit de verte" te parafraseren:
Kostbare lama, ik denk aan je.*) Als deze straat ergens in Ankh-Morpork is, natuurlijk.
Dharmameester, ik roep je, vol verlangen.
Jij bent de enige hoop voor iemand zoals ik.
Geef je zegen, zodat mijn geest onafscheidelijk van de jouwe wordt.
Subscribe to:
Posts (Atom)