Blinde Schildpad is weer thuis. Twee weken in romantisch Thüringen. In een tent. Op een heuvel. In de regen.
Hoewel, wanneer het niet regende was het er serieus nogal mooi... Ga er eens op vakantie, zou ik zeggen. Het schijnt dat de plaatselijke economie u erkentelijk zou zijn.
Maar goed. We waren niet voor het landschap gekomen, maar voor de dharma. Mijn teergeliefde leraar, Lama Walli (hieronder met een pruikje verjaardagssierloof), ging verder met haar jaarlijkse onderricht over de Chagchen Ngedön Gyamtso (oftewel Mahamoedra Oceaan van de Authentieke Betekenis, een meditatie-handboek geschreven door de 9de Gyalwa Karmapa).
Ik weet dat ik op dit blog vaak een beetje een street wise* toontje probeer aan te houden, maar als ik bedenk wat ik eigenlijk van Lama Walli krijg, wat het is, wat het betekent; dan parelt het me enigszins in de ooghoeken.
Dat dit soort onderricht bestaat, en wordt gegeven, en dat ik het kan krijgen en kan beoefenen. Dat is zo, zo volkomen ongelofelijk.
Om het laatste vers van Jamgön Kongtrüls gebed "De lama roepen uit de verte" te parafraseren:
Kostbare lama, ik denk aan je.*) Als deze straat ergens in Ankh-Morpork is, natuurlijk.
Dharmameester, ik roep je, vol verlangen.
Jij bent de enige hoop voor iemand zoals ik.
Geef je zegen, zodat mijn geest onafscheidelijk van de jouwe wordt.