Kennelijk is alle tekst zo van fundamentalistische christelijke messageboards geplukt. "Als we echt vol zaten met desoxyribonucleïnezuur, dan zouden we toch oplossen?! Het is een zuur!"
Hilarisch...
(via Boingboing)
There was once a scholar who spent the night at a mountain temple. In the morning, when he saw the boy of twelve or thirteen who lived there, he said: 'Last night that boy looked like he'd be dead within three days, but today he looks like he might live until he's eighty. To extend your life by seventy years overnight is quite a marvel. What manner of virtue has been aroused within you, what kind of good deed did you do?' he asked. Everyone else in the temple was equally surprised and asked for details too. 'Please, guv'nor,' the boy said, 'I don't remember no good deed. Last night when I went to the outhouse, the floor was so disgusting that it was almost unbearable, even for just a few minutes, but then it occurred to me: I could hardly stand it here even for a moment, but even when my mother had been covered in shit and piss, she hadn't think of it as suffering at all — no, she'd just thought I was more adorable than ever. How could I ever repay such deep love? Well, as a first step, I used my hands to clean the outhouse floor. I don't remember anything else to speak of.' Everyone was very moved by the boy's meritorious deed. Isn't that a great story?
(...) You bill Captain Crochet as a crime-fighting superhero, suitable for young adults. However, we find him nothing more than a deviant misanthrope who uses his seamstress skills to senselessly crochet shut the anuses of his criminal mastermind nemeses while they sleep. Which begs the question—are you 8 years old? Or maybe you're the Marquis de Sade of comic-book superheroes. The point is, we don't know. And we don't want to know. (...)
de massa's wachten op de laatste zoen
die met handen rond de hoogten van de schouders
die wereld sluit
en die andere
in een wind van jassen
snoeppapier en omgestoten bekers
uit elkaar zal waaien als de herfst
het moment dat uitblijft zweert
in hun armen dat het komt
dat het straks komt
dat het straks zal komen
en als het niet komt wordt het honger
die hen op elkaar drijft om
uiteen te breken
duizend kilometer zee en wind stort uit de diepte
tussen droge continenten op het strand
en dringt langzaam in de wortels van het helmgras
't snijdt je handen als je van het duin glijdt
met je sokken vol met zand
maar zing
zing alsof je niet alleen bent
zing: het zijn beelden maar niet meer
dan licht en klank in schemering en stilte
en er is beweging
de ganzen keren naar het noorden
langs het zwenken van het jaar
je hoeft al nergens heen te gaan:
de golven blijven komen
It is possible to live happily and morally without believing in free will. As Samuel Johnson said "All theory is against the freedom of the will; all experience is for it." With recent developments in neuroscience and theories of consciousness, theory is even more against it than it was in his time, more than 200 years ago. So I long ago set about systematically changing the experience. I now have no feeling of acting with free will, although the feeling took many years to ebb away.
But what happens? People say I'm lying! They say it's impossible and so I must be deluding myself to preserve my theory. And what can I do or say to challenge them? I have no idea—other than to suggest that other people try the exercise, demanding as it is.
When the feeling is gone, decisions just happen with no sense of anyone making them, but then a new question arises—will the decisions be morally acceptable? Here I have made a great leap of faith (or the memes and genes and world have done so). It seems that when people throw out the illusion of an inner self who acts, as many mystics and Buddhist practitioners have done, they generally do behave in ways that we think of as moral or good. So perhaps giving up free will is not as dangerous as it sounds—but this too I cannot prove.
As for giving up the sense of an inner conscious self altogether—this is very much harder. I just keep on seeming to exist. But though I cannot prove it—I think it is true that I don't.
onder bevele van my voorgeslagte was jy besit
had ek taal kon ek skryf want jy was grond my grond
maar my wou jy nooit
hoe ek ookal strek om my neer te lê
in ruisende blou bloekoms
in bees wat horings sak in Diepvlei
rimpelend drink die trillende keelvel
in tafsytossels in leksels gom
in doringbome afgegly na die leegtes
mý wou jy nooit
my verduur kon jy nooit
keer op keer skud jy my af
rol jy my uit
grond, ek word langsaam naamloos in die mond
nou word geveeg om jou
beding verdeel verkamp verkoop versteel verpand
ek wil ondergronds gaan met jou grond
grond wat my nie wou hê nie
grond wat nooit aan my behoort het nie
grond wat ek vergeefser as vroeër liefhet
1
een kraai eet
het liefst vlees
verdwijnt in de wereld
2
zoek wie wil
waar er tijd is in de veelheid
van de dingen neem een droom
die je lief hebt neem de muur
en zit voor de muur
zit voor de droom
laat wat je wil en waarom achterwege
zoek alleen wie wil
3
dromen zijn voldoende
zolang je ze zelf niet verwart
met een leugen
of waarheid
4
niemand is immuun: je zit
vol kieren
zonlicht vindt een spleet
tussen gordijnen
je hoort een brommer
of een scholekster
de opdracht is te bepalen
of het antwoord op vraag (2)
5
knappe jongen die weggaat
met vollere handen dan hij kwam
6
en?
(de truuk is om te vallen
zoals een boom omvalt)