de massa's wachten op de laatste zoen
die met handen rond de hoogten van de schouders
die wereld sluit
en die andere
in een wind van jassen
snoeppapier en omgestoten bekers
uit elkaar zal waaien als de herfst
het moment dat uitblijft zweert
in hun armen dat het komt
dat het straks komt
dat het straks zal komen
en als het niet komt wordt het honger
die hen op elkaar drijft om
uiteen te breken
duizend kilometer zee en wind stort uit de diepte
tussen droge continenten op het strand
en dringt langzaam in de wortels van het helmgras
't snijdt je handen als je van het duin glijdt
met je sokken vol met zand
maar zing
zing alsof je niet alleen bent
zing: het zijn beelden maar niet meer
dan licht en klank in schemering en stilte
en er is beweging
de ganzen keren naar het noorden
langs het zwenken van het jaar
je hoeft al nergens heen te gaan:
de golven blijven komen
(notitie)