Sunday, March 22, 2009

Tekenen van de welwillende wereld


Geen spectaculaire foto maar wel een spectaculair gezicht, gisteren vanuit de trein terug uit Berlijn: een vederlichte bijzon. Eigenlijk vind ik ze zo op hun mooist: brede, doorschijnende vegen kleur in de hemel.

Wanneer ik ze zie krijg ik altijd onwillekeurig het gevoel dat het, wat (of wie) het ook is, het uiteindelijk goed met ons voor heeft.

Maar, dit zou ik ook niet versmaden, mocht ik ooit in de gelegenheid zijn om het te zien. Ook al is het een beetje Gordon:



Diamond dust is tov cirrus ("windveren") wat mist is tov cumulus ("stapelwolken"). Een nevel van ijskristallen dus, eigenlijk. Het zijn dezelfde plaatjes en hexagonale prisma's die normaal voor halo's zorgen, maar dan héél dichtbij.

Fotograaf Jari Luomanen zegt bij een foto van een diamond dust halocomplex: (...) I simply had to extend my arm towards the upper tangent arc to try and see whether I could touch it, to stir the crystal swarm just a bit. I was able to stir the specks of light with my hand. I'll never forget it.

Aaah.... hoe geweldig moet dát wel niet zijn.

1 comment:

  1. Ha, een fraaie! De collectie breidt zich uit. Zo ziet men dat men eigenlijk altijd haar camera bij zich moet hebben.

    ReplyDelete