Gimme that old time religion

Since everything is but an illusion,
Perfect in being what it is,
Having nothing to do with good or bad,
Acceptance or rejection,
One might as well burst out laughing!

Longchen Rabjam

De Splijtsnoek

Dit is een gastpost van Drabkikker.

Hoei, wat een eer wordt mij hier in de schoenen gesplitst! Gastbloggen op BS! Wel, zal ik dan maar eens beginnen met het oprakelen van wat oude koeien uit de tijd van toen Drabkikker en Blinde Schildpad elkaar leerden kennen?

Het was in de namaanden van 1993, dat een van de minder opvallende lieden in de klas waar ik door middel van blijven zitten in terecht was gekomen in een tussenuur op me af kwam en voorstelde eens een wandeling door de stad te maken. De naam van de stad in kwestie laat zich vertalen als ‘Terp in de Luwte’, de naam van de jongen in kwestie als ‘Zeg Fransman, wie is er zoals God?’; u kent hem als Blinde Schildpad. Hij droeg een soortement van kruis om zijn nek, dat bij navraag een Vishvavajra bleek te heten, ofwel Dubbele Dorje. Blinde Schildpad, zo meldde hij, was boeddhist. Al een jaar of tien. Het kon niet anders of ik had met een krankzinnige te maken. Toen wij vervolgens door de Poststraat liepen en Blinde Schildpad mij op een sierlijk slaapkamerraam wees met de woorden ‘Daar is Mata Hari geboren’ wist ik het zeker: onherstelbaar ontoerekeningsvatbaar. Ik had een geestverwant gevonden.

Nou, en vanaf dat moment ging het hard bergopwaarts. Alras kon men ons keelzangend in de gangen van de school aantreffen (al dan niet gehuld in galabiyya), of eigen talen uitwisselend, dan wel uitgelaten wijzend op felle vlekken aan weerszijden van de zon waarvan iedereen zoiets had van, ja, en? Onze onbetwiste culminatie bestond in het weergaloze genootschap Aksba (een acroniem van Ayjn Kör en Suwati Bar Asini, want zo heten wij eigenlijk), opgericht ter bedrijving van de actual performance. Bezitters van het maandblad ‘De Wilde Fluit’ ofwel het welhaast nòg minder slechte ‘Vakblad voor de Grijze Man’ weten waar ik het over heb. Ik zou maar eens op Ebay gaan kijken hoeveel die exemplaren inmiddels waard zijn.

Freddie, de belichaming van de actual performance, zegt 'Alloert'.

Het zou boekdelen vergen om hier nu alle anekdoten op te dissen (zoals die keer van toen Blinde Schildpad het ongeëvenaarde lied ‘Want Putten is een Gereformeerd Bastion’ aanhief, of toen hij Ankh Nswt, Ankh! uit de ramen van het tekenlokaal brulde waarna de lucht inktzwart kleurde en het de rest van de middag oudtestamentisch heeft geonweerd) dus ik sluit af met een van de memorabelere. Op excursie naar het vis-aquarium in Scheveningen vertelde Blinde Schildpad de volgende wetenswaardigheid:

Een bepaald soort snoek, bekend als de splijtsnoek, kenmerkt zich door een eigenaardige wijze van voortplanten. Als een splijtsnoek een partner heeft gevonden gaan de twee naast elkaar zwemmen, splijten in tweeën en verwisselen dan van helft. Dit gebeurt eens per jaar, en de hoek waarin de snoek splijt is telkens anders. Als gevolg daarvan kun je aan het aantal littekens van een splijtsnoek zien hoe oud hij is.

Ik heb dit minutenlang geloofd.

Om kort te gaan, ik mag hem wel, die Schildpad. En niet alleen om z’n actual kant. Moge je een nog rijker mens worden daar in Marfond mien jong!

Herfst in Marfond

Achter deze muur zit een man of tien drie jaar in retraite. Helden!

Mental graffiti [wk 43]

Fabio Viale werkt in marmer, maar vooral in verwachting.

A Ma Zing.

(via Today & Tomorrow)

Een kort bericht van het front

Kijk's an zeg. Wat er augustus vorig jaar nog zo uit zag...


...ziet er nu al zo uit!


Ter info: het gaat hier dus over het huis wat voor de 17de Gyalwa Karmapa wordt gebouwd, hier in Dhagpo Dedrol Ling.

Naar Frankrijk

‘May I respectfully remind you:
Great is the matter of birth and death.
All is impermanent, quickly passing.
Be awake each moment. Don’t waste this life.’

Luitjes, 't zal fors rustig zijn op Blinde Schildpad voorlopig. De komende tijd zit ik in Dhagpo Dedrol Ling in Frankrijk*, for a spot of merit gathering and practice.


Waarom doet een mens zoiets? Er zijn mensen daar die jarenlang in hutjes in het bos zitten te mediteren... Het bon mot uit de Zen traditie hierboven is een halve reden. Dit leven is kort & kostbaar, live it to the max! En met enige aandacht. Het is toch zonde om het grootste deel van je leven gemist te hebben omdat je te druk bezig was met nadenken over gisteren of morgen...

De andere helft is dat er echt iets te halen valt uit meditatie, believe you me. In de woorden van de derde Gyalwa Karmapa, Rangjung Dorje:

Though the nature of beings is always enlightened,
Not realizing this, they wander endlessly in samsara.
May overwhelming compassion be born in us
For sentient beings whose suffering is boundless,

-Chagchen Ngedön Mönlam, de Nalanda vertaling

Ik zal vast wel íets posten in de tussentijd, maar nait veul. Ondertussen wenst Blinde Schildpad iedereen met alles het allerbeste!

Be kind, unwind!

Update: Mijn homeboy Drabkikker zal gedurende de afwezigheid van uw gebruikelijke redacteur zo af-en-toe eens een guest post plaatsen. Dirk is good people, u gaat dat leuk vinden!

*) Ten behoeve van alle braakplegers: mijn Pitbull blijft thuis. Hij leeft op een dieet van knokkels en aarzen. Wie hem wil komen voeren, staat zulks vrij.

Geen begin dit

geen begin dit          waar je adem langs komt
waar je hart buigt          in de wind

geen begin dit          waar het licht valt
op je wangen          als je slaapt

geen begin dit          waar je stapvoets
weer terugkomt          waar je hoort

De Partij Voor Minder Discriminatie En Zo

"Beste mensen van de media,

Ik maak heel veel gebruik van de media, zoals bijvoorbeeld op TV en ook op de radio. Maar mijn brief van vandaag gaat vooral over de televisie, want mijn klacht gaat ook vooral over de televisie. En dit is mijn klacht:

Ik vind dus dat er teveel aandacht is op de televisie voor humor. Zelf vind ik humor soms best heel leuk, hoor, vooral als ik er om moet lachen. En sommige van mijn vrienden en kennissen hebben zelf ook heel veel humor en die vinden het ook vaak heel leuk als er humor op de TV is.

Maar er zijn ook heel veel mensen, waar ik eigenlijk ook best wel bij hoor, die eigenlijk zelf juist helemaal niet zoveel humor hebben. En voor zulke mensen kan het heel vervelend zijn als er op de televisie de hele tijd maar humor- en andere lachprogramma's zijn. Hoe zou u dat vinden als u, bijvoorbeeld, helemaal geen benen had en er zouden de hele tijd maar series en conferences van cabaretiers over 'benen' op de TV zijn?

Dat zou u, denk ik, ook best vervelend vinden, toch?

Ik zou u dan ook willen vragen om bij het bedenken van nieuwe programma's en shows meer rekening te houden met de mensen zonder humor. Ook zou er bijvoorbeeld een speciaal humorvrij uur in de dagelijkse programmering op de netten kunnen komen, zodat mensen zonder humor dan eens zomaar de TV aan kunnen zetten, zonder bang te hoeven zijn ongewenst geconfronteerd te worden met, bijvoorbeeld, Paul de Leeuw, of een andere grappige presentator of serie.

Mijn laatste voorstel is dat er misschien een tekeningetje gemaakt zou kunnen worden waaraan je heel makkelijk in één oogopslag kunt zien dat een programma over humor gaat. Zulke tekeningetjes heb je nu al op de TV en in de televisiegidsen voor wanneer er heel veel seks of geweld of drugs of zo in zit. Ik denk dat het goed zou zijn als er zo'n tekeningetje dus ook voor humor zou zijn.

Als jullie dat leuk vinden wil ik best aan mijn buurvrouw vragen of zij dat tekeningetje voor jullie wil maken, want zij kan namelijk heel mooi tekenen, bijvoorbeeld voor ansichtkaarten of het boekje van de wijkvereniging!

Nou, dat was mijn klacht en mijn voorstellen. Ik hoop dat jullie er wat mee doen, ook voor alle andere mensen die niet zo heel erg leuk of grappig zijn!

Groetjes en veel plezier met het maken van jullie programma's!

Pol van den Meerbeek
-Nierop"

Raar zinnetje

"Ze werd gekozen uit negen andere kandidaten." Zijn de daklozen in België tegenwoordig modulair?

Fancy!

(NOS Teletekst)

6. No need to stop traffic

This is part of the Mind Training series

6. In daily life,
be a child of illusion.

So what is buddhist practice? Meditation! Wrong!

Meditation is to buddhist practice as a medical laboratory is to Médecins Sans Frontières.

Certainly, sitting down is of eminent importance, but it's all too easy to be a buddha on the cushion and a bastard in the streets. If you are not actually willing to change the way your mind works all the time, sitting in meditation is not much more useful than just telling everyone you're meditating. Anyway, you might as well bullshit others since you're already bullshitting yourself. This way leaves more time to watch kitties riding Roombas on Youtube.

Easier on the old knee caps, too.

But if you're honestly fed up with constantly, unsuccesully, exhaustingly trying to fit the private world of your fears and expectations to the real world you actually share with other people, you may find it useful to occasionally ask yourself, both on-cushion and off-cushion: "So, is this real?"

More often than not I find that, no!, this is not real. I've just made it up, or it's temporary, or it's just the distorted shadow of something else. And the whole world is way, way larger that this, anyway. If this is my self, or it's fascination-of-the-day, which it usually is, I'm bloody arrogant for thinking it's so damn important.

Being a child of illusion means not taking yourself all that seriously all the time. Whether I am wrong of whether I am right, things are the way they are, completely independently from what I happen to think about them.


But I do think, don't I? I do have these emotions and concerns.

Yes, I do. Just because something happens to be an illusion this doesn't mean it isn't there. Seeing that you are attached to someone is good. Seeing that this attachement is illusory is very good. But concluding from that that you're not really attached is very, véry dumb. And again, it's arrogant, in this case because I'm according more value to one thought over an other, just because I happen to identify with it more.

The mind training here is to simply keep in touch with reality; it's not about philosophizing your feelings away. If you happen to be angry, by all means, be angry. It's just that when all you can see is the anger you're really making a fool of yourself. Reality is so much larger!

Being a child of illusion is seeing that the real world is big enough to tolerate a little anger. There's no need to stop traffic just because I'm feeling something.

Maybe it's not that the show must go on but it does, yeah? Why not get out there, relax and enjoy it?

image: Mexico city traffic, CC by stevec77

El Hombre 4000

Red vandaag nog het regenwoud! Download hier de 1280X800 desktop wallpaper van El Hombre 4000!!!

zullen we weten wat een droom alles is

deze keer klonk als een vallend mes
dat hurkt en dat ademt en we niet zien
tussen de gordijnen heeft het alles
wat van ons was weggehaald
en lege dingen neergelegd

volgen de stad en de dagen
die een luchtdicht vlies zijn afgedekt
en ogen handen open spert
zo snel als ze ons nog dragen willen
te moe om nu nog niet te slapen

maar weet je nog wie wie vertelde dat
soms je een gulden in een jaszak vindt
en niet hebt verdiend maar wel hebt gekregen?
er is een stad die je ziet als het eb is
en daarna nooit meer zal vergeten

zo zullen we weten wat een droom alles is

In the beauty, in the ugliness

Usually when we fix our attention
We confine this natural cognizance.
Instead of doing that, why not simply let experience unfold?
There is some energy in the beauty,
In the ugliness,
In whatever situation you are in.
Just let it unfold, and you'll know more ande more.
There's no need to fix it or nail it down.
Just be carefree and let things be.
Then every single state within samsara and nirvana
Will only unfold, more and more.
When we are wide awake, anything can take place, can't it?

Tsoknyi Rinpoche, Carefree Dignity p.47