Friday, December 18, 2009

Thuis


Schildpad in trein, homeward bound

Onsteekt bazuinen! Beslaat de trom! Schudt de sistra uit! Blinde Schilpdad, hij is thuis.

Ik lees dat ik, toen ik wegging, schreef dat ik naar Frankrijk ging for a spot of merit gathering and practice. Welnu, ik heb verdienste verzameld. En ik heb beoefend. En weet u wat? Het was best kut.

Van de twee maanden die ik er was, heb ik een maandje retreat gedaan (grootdeels, oh, wat klassíek, in een hutje in een bos.) en een groot deel van de tijd was ik vooral bezig met niet weggaan. Het was, er zijn geen andere woorden voor, verschrikkelijk. Maar waarom, gekke Schilpie, ging je dan niet weg? zult u vragen. Wat zal een normaal mens ook in een vreemd land zonder stromend water, wc en beglaasde ramen in een bos gaan zitten?†

Ach, of ondergetekende een normaal mens is, is uiteraard entirely debatable. Blij toe, eerlijk gezegd. Maar belangrijker is dat dharmabeoefening nou eenmaal niet altijd pais en vree teweeg brengt. Niet meteen, in ieder geval.

Hoe meer je écht naar je geest kunt kijken, hoe meer er opkomt waar je doorheen moet. Of misschien is het beter om te zeggen "...hoe meer er opkomt dat door jóu heenmoet". Het is wellicht geen reclame, maar: boeddhistische meditatie kan uw spirituele cloaca maxima zijn.

Mijn leraar, Lama Walli, zei eens: We suffer because we do, say and think nonsense. "Ik ben dit." "Ik ben dat." "Ik wil dit." "Ik wil dat." Het zijn allemaal gedachten die hun tijd en plaats hebben. Bij een kruispunt of in de supermarkt, bijvoorbeeld. Maar op het meditatiekussen zie je dat gedachten, tenslotte, maar gedachten zijn, voorbijgaand, transparant. Insubstantieel. Dat in elke, afzonderlijke gedachte investeren net zo zinvol (en vermoeiend!) is als proberen met een piepklein parapluutje elke, afzonderlijke regendruppel te onderscheppen om droog te blijven.

Maar het is pijnlijk. Als ik niet vasthou aan "ik ben dit", weet ik dan nog wie ik ben? En als ik niet weet wat ik ben, wat ben ik dan? Wat als de fundamentele logica van mij(n) zelf gewoon niet klopt? Hier is waar je echt een leraar nodig hebt, iemand die je helpt niet terug te schrikken voor de fundamentele groundlessness van ervaring. Hoe dankbaar ik daarvoor ben aan Lama Walli* is niet in woorden te zeggen.

Bon, ik ben hier en het is nu. Thuis. Tamelijk wonderbaarlijk!
“I am this, I am that. Am I doing all right, am I meditating correctly, am I studying well, am I getting somewhere?” If we give all this up, then how do we know if we are advancing in spiritual practice? Quite possibly there is no such thing as spiritual practice except stepping out of self-deception, stopping our struggle to get hold of spiritual states. Just give that up. Other than that there is no spirituality.

Chögyam Trungpa, Myth of Freedom, quote gelezen bij James Gritz
†) Deze dingen zijn allemaal bijna waar.
*) En aan V., trouwens. You know who you are.

2 comments: