Wednesday, October 28, 2009

De Splijtsnoek

Dit is een gastpost van Drabkikker.

Hoei, wat een eer wordt mij hier in de schoenen gesplitst! Gastbloggen op BS! Wel, zal ik dan maar eens beginnen met het oprakelen van wat oude koeien uit de tijd van toen Drabkikker en Blinde Schildpad elkaar leerden kennen?

Het was in de namaanden van 1993, dat een van de minder opvallende lieden in de klas waar ik door middel van blijven zitten in terecht was gekomen in een tussenuur op me af kwam en voorstelde eens een wandeling door de stad te maken. De naam van de stad in kwestie laat zich vertalen als ‘Terp in de Luwte’, de naam van de jongen in kwestie als ‘Zeg Fransman, wie is er zoals God?’; u kent hem als Blinde Schildpad. Hij droeg een soortement van kruis om zijn nek, dat bij navraag een Vishvavajra bleek te heten, ofwel Dubbele Dorje. Blinde Schildpad, zo meldde hij, was boeddhist. Al een jaar of tien. Het kon niet anders of ik had met een krankzinnige te maken. Toen wij vervolgens door de Poststraat liepen en Blinde Schildpad mij op een sierlijk slaapkamerraam wees met de woorden ‘Daar is Mata Hari geboren’ wist ik het zeker: onherstelbaar ontoerekeningsvatbaar. Ik had een geestverwant gevonden.

Nou, en vanaf dat moment ging het hard bergopwaarts. Alras kon men ons keelzangend in de gangen van de school aantreffen (al dan niet gehuld in galabiyya), of eigen talen uitwisselend, dan wel uitgelaten wijzend op felle vlekken aan weerszijden van de zon waarvan iedereen zoiets had van, ja, en? Onze onbetwiste culminatie bestond in het weergaloze genootschap Aksba (een acroniem van Ayjn Kör en Suwati Bar Asini, want zo heten wij eigenlijk), opgericht ter bedrijving van de actual performance. Bezitters van het maandblad ‘De Wilde Fluit’ ofwel het welhaast nòg minder slechte ‘Vakblad voor de Grijze Man’ weten waar ik het over heb. Ik zou maar eens op Ebay gaan kijken hoeveel die exemplaren inmiddels waard zijn.

Freddie, de belichaming van de actual performance, zegt 'Alloert'.

Het zou boekdelen vergen om hier nu alle anekdoten op te dissen (zoals die keer van toen Blinde Schildpad het ongeëvenaarde lied ‘Want Putten is een Gereformeerd Bastion’ aanhief, of toen hij Ankh Nswt, Ankh! uit de ramen van het tekenlokaal brulde waarna de lucht inktzwart kleurde en het de rest van de middag oudtestamentisch heeft geonweerd) dus ik sluit af met een van de memorabelere. Op excursie naar het vis-aquarium in Scheveningen vertelde Blinde Schildpad de volgende wetenswaardigheid:

Een bepaald soort snoek, bekend als de splijtsnoek, kenmerkt zich door een eigenaardige wijze van voortplanten. Als een splijtsnoek een partner heeft gevonden gaan de twee naast elkaar zwemmen, splijten in tweeën en verwisselen dan van helft. Dit gebeurt eens per jaar, en de hoek waarin de snoek splijt is telkens anders. Als gevolg daarvan kun je aan het aantal littekens van een splijtsnoek zien hoe oud hij is.

Ik heb dit minutenlang geloofd.

Om kort te gaan, ik mag hem wel, die Schildpad. En niet alleen om z’n actual kant. Moge je een nog rijker mens worden daar in Marfond mien jong!

2 comments:

  1. Hallo Drabkikker!
    Jouw bijdrage geeft ons weer een extra kijkje op de BS die wij al z'n hele leven kennen! En dat staalhard beweren van de grootst mogelijke onzin heeft hij niet van een vreemde! Ik weet nog dat die vreemde eens een hele klas (op een schoolreis) heeft doen geloven en meeleven met de laatste groene appelharing in de Waddenzee (die zelfs een achterlichtje had voor de veiligheid!).
    Groet, Ria S te H

    ReplyDelete