Logica van de liefde

98. To think that "I will have to suffer for it"
In fact is but a false conception -
In the present moment, "I" will perish;
At a later time, another will be born.

99. It's for the sufferer himself, you'll say,
To shield himself from injuries that come!
The pain felt in my foot is not my hand's,
So why, in fact, does one protect the other?

(...)

102. And if there is no subject suffering,
Mine and other's pain - how are they different?
Simply, then, since pain is pain, I will dispel it.
What grounds have you for all you strong distinctions?

Shantideva, Bodhicharyavatara, hoofdstuk 8. De cursivering is van mij.

Vindt een boot

en je gaat voor het laatst slapen
en je wordt gevonden door een vrouw
zij trekt je lege schelp aan
als een heremietkreeft jaren later
noemt ze zich steeds je vrouw

en je gaat voor het laatst slapen
en geen dag later zijn ze er al
staan met hun tranen rond de tafel
strelen elkaar en de vrouw stil mamma
        het is goed
bergen je boeken en lakens in kisten

en je gaat voor het laatst slapen
en je slaat de hoek om naar de rivier
en je komt nog een paar keer terug
om naar de anderen en de vrouw te kijken
en je slaat tenslotte de hoek om
       naar de rivier

daar met anderen praten vindt een boot
die bij je past hoort stemmen door elkaar
in boten stappen als op een feest zo druk
is op de oever zoveel dieren zoveel mensen
zakken de rivier af van stad naar stad

Antony Gormley - Another Place

Antony Gormley's "Another Place", in Liverpool. Daar zou ik nou nog wel eens voor willen reizen. Deze zomer is er werk van hem te zien in de Kunsthal.

(picture by Chris Howells)

Arvo Pärt - Pari Intervallo

Een geschikte jingle voor de schepping van eilanden en bergketens wellicht? Gespeeld door Francesco Palazzo.

Het leed der middenstanders

(via Passive Agressive Notes)

Alexey Titarenko - City of Shadows

Een van mijn fascinaties is dat de meeste denkbare informatie tegelijk volstrekt arbitrair en bijzonder precies is.

Zo is er op dit moment vrijwel zeker één en precies één langste Duitser die in de afgelopen 3 jaar en 8 maanden in Parijs is geweest. En nooit zal ik erachter komen wie dat is. Er is een onvoorstelbaar groot, maar exact aantal krill dat op dit moment in de oceaan rondzwemt. Maar er is, in elk geval totdat walvissen accountancy ontwikkelen, geen denkbaar doel dat met het bepalen van dit aantal gediend zou kunnen worden.

Nog leuker zijn gegevens die enerzijds arbitrair en precies zijn en anderzijds zo onontwarbaar verweven met onze perceptie dat we ons normaal niet eens realiseren dat ze er zijn.

Neem bijvoorbeeld ons formaat.

De Homo sapiens domesticus heeft denk ik een gemiddelde schofthoogte van zo'n 160 cm. Dit had net zo goed anders kunnen zijn. Als we, kosmisch gezien, marginaal groter waren geweest aten we olifantenshoarma en sloegen we schapen dood alsof het steekmuggen waren. De steekmug zelf zou net zo onbetekenend voor ons zijn als de stofmijt en het beerdiertje nu.

Even terloops maar arbitrair is onze perceptie van tijd, schitterend in beeld gebracht in deze fotoserie van Alexey Titarenko.

(via Kottke.org)

Een woud van glas

Ik ben niets voor niemand en heb geen naam
maar in mij wast een woud van glas
van glas de takken glas elk blad
dat groots is en nog niet bestaat

krab mijn huid weg: je ziet de maan
gefragmenteerd en zonder tal
weerspiegeld in de glazen bast
van elke boomstam onder gaan

het is mijn schoonheid het is genoeg
beweer ik. Toch lijkt het glas soms ijs
dat dooit waar een hand het raakt of adem

het is genoeg ik ben stomp en te moe
om vol te houden nog iets te verlangen
dan jou in mijn bed met je liefde en lijf.

Emiliana Torrini - Fisherman's woman

Dit zit me dus al zeker een week in het hoofd, sinds ik het hoorde bij Met het Oog op Morgen. En het erge is dat het maar niet lukt om het goed te fluiten. Maar, schitterend nummer in ieder geval.

Vrouwen die je ook had kunnen zijn

en soms kruist het spoor
de geesten van wegen

schiet door de weilanden
een bomenrij voorbij

het is alsof je stilstaat maar
al het andere beweegt

kijk rond in het treinstel
en zoek naar gezichten

uit het leven van de vrouwen
die je ook had kunnen zijn

maar wat je gedroomd hebt
en wat je je herinnert

vervloeit nu je zo dichtbij komt
omdat je je zo snel beweegt
en niets je aandacht vasthoudt