Fuck spijt

A fox in the city
Burrowed under the hive
You bees can buzz all you want
You'll never know my life

Soms, heel soms, zou ik groots en onverstandig willen leven.

Vandaag luisterde ik naar het liedje Fox in its Hole van Jolie Hollands jongsteling (hier eerder aan gerefereerd) en bevloog het me.

Waarom ook niet wat kleren in een rugtas gooien, al mijn geld van de bank halen en er van tussen? Kijken of she-who-must-not-be-named mee wil en dan de eerste trein het land uit pakken?

Fuck the world.

En vage doelen stellen. Waar gaan we heen? Naar de woestijn.

OK, de woestijn. De koperen ploert komt kraakhelder op over de duinen. Kamelen in de kraal achter de afspanning grommen hun generieke afkeer van het bestaan. En in de schaduw van de luifel waaronder we hebben geslapen, maakt Musfahir, onze gastheer, mierzoete koffie en bakt zijn vrouw plat brood.

Zij kamt het stro uit haar haar, ik knip mijn baard met een keukenschaar, voor we vertrekken op de motoren die we in Djenné voor onze mobiele telefoons hebben geruild.

And honey holds no sway for me
I don't need what they got

Dat gaat allemaal niet gebeuren natuurlijk.

Dat zoiets onverstandig is, is nog niet eens het probleem. Ik ben gewoon een te grote schijtert. Serieus, als ik niet te lui was om me zorgen te maken of de zwaartekracht morgen nog wel zou werken, zou ik't doen.

Maar, zei Jetsün Milarepa niet iets als het is mijn dharma-traditie om te sterven zonder spijt? Leven zonder spijt lijkt me dan alvast een aardig beginnetje.

En wat zijn angst en onbehagen anders dan spijt-in-het-voren?

Fuck regret.

My god owns the ocean
The river belongs to him
And when that honey all dries up
Those bees won't know how to swim