Een gepassioneerde bespreking van de onderhavige kwestie

De blogger geeft aan dat hij in deze post in wil gaan op een zaak die hem na aan het hart ligt en waarvan hij vindt dat er in de huidige samenleving/media/politiek te weinig aandacht voor is. Merkwaardig genoeg zet hij voort met de opmerking dat het debat over deze kwestie gedomineerd wordt door personen van twijfelachtig allooi met ouderwetse, verkalkte standpunten (niet alleen inzake de onderhavige kwestie, maar ook, bijvoorbeeld, inzake abortus en het homohuwelijk). De verantwoordelijkheid voor deze eenzijdigheid legt hij neer bij de toestand in de huidige samenleving/media/politiek. Hij verzucht echter dat men van de huidige samenleving/media/politiek misschien niets anders moet willen verwachten.

Allereerst wil de blogger zijn eigen feilbaarheid in kwesties van opinie ruiterlijk toegeven. Hij doet dit echter op zo'n manier dat het duidelijk is dat wanneer de lezer meent te moeten twijfelen aan de oprechtheid waarmee de blogger zijn standpunt in zal nemen, dit, gezien de persoonlijke geschiedenis van de blogger en de schrijnende wijze waarop hij in aanraking is gekomen met de kwestie, de lezer zal kwalificeren als een
gevoelloze hork. De blogger wil verder bij voorbaat zijn publiek (en daarmee impliciet de hele wereldbevolking en het verdere verloop van de geschiedenis) en met name ook al die andere, vaak jonge, mensen, die volstrekt buiten hun schuld getroffen worden door de sociaal verlammende implicaties van deze kwestie, zijn oprechte excuses aanbieden wanneer de smet die deze kwestie zo overduidelijk is op de samenleving/media/politiek niet onmiddelijk zal worden uitgevaagd door zijn publicatie op dit blog omdat de blogger, geheel begrijpelijk, te geëmotioneerd zal blijken om zijn redelijke standpunt afdoende te onderbouwen.

Vervolgens trekt de blogger een aantal historische parallellen: de geschiedenis van de slavernij en de hydraulische relatie die door de slavernij kon ontstaan tussen verschillende continenten; de geschiedenis van de segregatie (met name in de Verenigde Staten, hoewel ook Zuid Afrika terloops wordt genoemd); de holocaust (waar de blogger tussen haakjes aangeeft dat hij de aanduiding Shoah prefereert). Dr. Mengele wordt genoemd. De blogger vertelt er bewust van te zijn dat het misschien niet al zijn lezers even evident zal zijn dat er daadwerkelijk sprake is van een historische vergelijkbaarheid tussen deze abominaties en de onderhavige kwestie, maar hij wijst er nogmaals op hoe diep de emotionele verbondenheid tussen hem en de onschuldige slachtoffers is. Hij vraagt zich af of de lezer beseft hoe erg het wel niet moet zijn om door deze kwestie getroffen te worden, ook voor zijn of haar familie.

De blogger geeft een korte, niet geheel objectieve, samenvatting van de standpunten inzake de kwestie die het huidige, jammerlijk tekortschietende, debat in samenleving/media/politiek beheersen. Hij geeft aan dat, gezien de persoonlijke geschiedenis en de politieke of religieuze overtuiging van de publieke persoonlijkheden die het debat domineren, alle standpunten waaraan lucht gegeven wordt zijn te reduceren tot één enkele gedachtengang. De blogger vraagt zich af of deze gedachtengang de aanduiding "standpunt" eigenlijk wel waard is en of we hier niet te maken hebben met een psychologische verkramping die eerder pathologisch dan polemisch van aard is. De aanvaringen met het wettelijk gezag van een van de kopstukken in de samenleving/media/politiek die zich met het debat over de kwestie heeft ingelaten worden kort in herinnering geroepen.

De blogger geeft aan dat wanneer de lezer zich nog geroepen voelt inhoudelijk in te gaan op de standpunten van zijn tegenstanders (die van de blogger en, ongetwijfeld, die van de lezer) al deze standpunten makkelijk te weerleggen zijn. Hij citeert daarbij allereerst een wetenschapper die alom bekendheid en respect geniet en die, reeds in de jaren 30, de Nobelprijs heeft gewonnen (zij het in een wetenschapsveld dat geen betrekking heeft op de onderhavige kwestie). Verder noemt hij uitspraken van enige dichters/schrijvers/kunstenaars en haalt hij de dagboeken van een bekende missiewerker aan, die bekend stond om vele conflicten met zowel het locale als het ecclesiastische gezag en die in de volksmond zonder veel omhaal als een heilige wordt aangeduid.

Maar zelfs wanneer de lezer zich niet zou laten overtuigen door de morele en wetenschappelijke onaantastbaarheid van al diegenen die zojuist werden aangehaald (iets wat de blogger goed zou begrijpen; hij heeft immers ook zelf van zijn ouders als belangrijkste waarde meegekregen dat er niets boven het zelfstandig vormen van een eigen menig gaat), dan nog zal het de lezer duidelijk zijn dat wanneer iemand standpunt A niet inneemt, er iets grondig mis is met deze persoon. Is A immers niet de basis van bijkans alle vrijheden die de blogger en zijn publiek in hun samenleving genieten? En is A niet door vele generaties harde werkers (niet slechts intellectuelen en notabelen, maar juist vooral door gewone mensen, zoals de blogger en zijn publiek) met bloed, zweet en tranen ontworsteld aan het morele Ancien Régime dat de geschiedenis voor die-en-die willekeurige datum tot zo'n tranendal heeft gemaakt? En is het niet zo dat A op dit moment alleen nog in laag ontwikkelde landen die algemeen de meelij van de vrije wereld opwekken, niet in al zijn natuurlijke vanzelfsprekendheid wordt aangenomen?

Welnu, zegt de blogger, uit A volgt vanzelf B. En wie B ziet, wie het écht ziet voor wat het is, in zijn hart; wie in het diepste van zijn ziel daadwerkelijk de ketenen van de morele duisternis die de samenleving/media/politiek vóór die-en-die willekeurige datum beheersten, heeft afgeworpen, die kan niet anders dan het gepassioneerde standpunt van de blogger inzake de onderhavige kwestie delen. Want, zo benadrukt de blogger, maken de verkalkte fossielen die met hun drogredenen het huidige debat over de onderhavige kwestie in de samenleving/media/politiek domineren niet van ons allemaal slachtoffers?

De blogger sluit af met excuses voor zijn verbositeit in het verdedigen van een standpunt dat redelijkerwijs helemaal niet verdedigd zou moeten hoeven worden. Hij roept zijn lezers op waar zij kunnen actief voor hun standpunt, en daarmee voor de vrijheid en openheid in de samenleving/media/politiek, te strijden. Hij nodigt in bedekte termen zijn lezers uit in de reacties op deze post hun lof voor zijn moed en overtuigingskracht in het schrijven van dit betoog achter te laten en bedankt hen voor hun aandacht en hun medeleven met de onschuldige slachtoffers van dit onrecht.