Ik word met de dag depressiever, de laatste tijd.
Dat is op zich niet iets om je zorgen over te maken, want depressies, zoals alle gevoelens, gaan gewoon vanzelf weer over. Maar ik kan me voorstellen dat veel van mijn altijd zonnig gestemde, immer goed-gemutste lezertjes zich afvragen Goh, Blinde Schildpad, ik wil nou ook wel's gedeprimeerd raken, maar hoe krijg ik dat voor mekaar?
Laat ik u dat nou eens haarfijn uitleggen... Vandaag stappen 1, 2 & 3!
1. Zoek je talent
Een fikse depressie is eigenlijk een soort topsport. Je komt er niet zonder hard te werken, maar zonder aanleg hoef je d'r niet eens aan te beginnen. Je kan het vaak al jong zien.
Is iemand als kind al geneigd zich af te vragen waarom mensen doen wat ze doen, waarom zij zelf willen wat ze willen en waarom de dingen zo zijn als ze zijn? Dan kun je d'r best een paar kwartjes op inzetten dat die weldenkendheid in latere jaren uit kan groeien tot een loeiend onvermogen om rustig af te wachten tot de wereld vanzelf verder gaat met ronddraaien.
Maar, zelfs als u niet het aangeboren talent heeft om in de eredivisie te kunnen spelen, kunt u misschien toch met minimaal te veel nadenken een heel aardig zaterdag-chagrin opbouwen. Als u d'r zelf maar plezier aan heeft; da's het belangrijkste. In ieder geval kunt het gewoon's proberen!
2. Weet waarom
Depressiviteit is een hele bijzondere emotie, eigenlijk. Uniek. Voor andere gevoelens hoef je meestal alleen maar te weten hoe. IJsje eten => vrolijk. Poes op schoot => tevreden. VV Alverna uit Wijchen hakt SC DIOSA uit Balgoij in de pan => uitzinnige vreugde.
Bij morbide versombering hoort echter, zeker voor beginners, een solide waarom. U bent lactose-intelorant? Is uw poes dood? Hebben die schoften van DIOSA de scheids omgekocht? 't Werkt allemaal.
Maar, als u voor de lange adem gaat, zou ik u willen adviseren om iets te zoeken in RelFaCa-sfeer (relaties, familie en carriere). Dit heeft namelijk als voordeel dat bijkans alles in uw omgeving u kan herinneren aan uw diepe, onuitsprekelijke pijn en onvrede.
Voorbeeld: u ziet aan de andere kant van de coupé twee mooie, frisse, jonge mensen een beetje tegen elkaar hangen, handjes vasthouden, elkaar aankijken... Mooi! Dan wordt u er maar weer's flink door de wereld op gewezen hoe in en in eenzaam u ook maar weer was.
Da's makkelijk scoren, qua misère.
Maar, eh, even tussen ons gezegd & gezwegen: uw schrijnende, onoverkomelijke waarom hoeft echt niet zo belangrijk te zijn als u het naar u zelf en de rest van de wereld laat schijnen. Het gaat er maar om dat u even een kapstokje heeft. "Ik kan niet naar feestjes, want ik ben zo eenzaam." Het klinkt té belachelijk, ik weet het, ik weet het. Maar het wérkt!
Verzín desnoods iets.
3. Oefen je riedeltjes
Heel belangrijk: elke depressie is verhaal. Uw gezwollen, ontstoken, pustulente waarom is de nucleus van uw geschiedenis, het centrale plot-punt als het ware, maar denk eraan: de mensch leeft niet bij brood alleen. Er moeten een kop en een staart aan zitten. Spannende momenten (waarop het bijna goed met u ging). Een tragische hoofdpersoon (u).
Verwacht niet dat u uw verhaal in één keer goed heeft. Zolang u uw centrale plotpunt (de verterende, allesoverheersende reden van uw ellende) maar niet uit het oog verliest kunt er best in blijven knippen, plakken en verschuiven. Bovendien is het goed om mettertijd zoveel mogelijk nieuw materiaal in de verhaallijn in te brengen. Bedenkt u zich maar eens hoeveel meer cumulatieve kijkbuisuren er besteed worden aan, zeg maar, As the World Turns dan aan Citizen Kane...
Het houdt nooit op... (wat overigens ook een prima zinnetje is om kleinere tegenvallers en sociale faux pas in uw Zwarte Legende mee af te sluiten. Oefent u zich vooral in het hoorbaar uitspreken van die drie puntjes.)
Wanneer u uw verhaal voor u zelf overtuigend vindt klinken, ga er dan mee de boer op. Vertel het aan anderen. Zorg dat u er een beetje moe en ongezond uitziet zodat men u kan vragen Tjee, wat zie jij d'r afgeragd uit. Is er iets? en steek van wal.
Let op de punten die mensen aanleiding geven om u erop te wijzen dat het toch allemaal wel een beetje meevalt en dat het misschien wel helemaal niet zo erg is gesteld met u. Dat zijn de punten waar u nog meer aan moet werken.
Dingen opschrijven helpt. Neem bijvoorbeeld een blog. Schrijf gedichten.
(plaatjes via this isn't happiness™)
Stappen 4 tot en met 7 volgen verderop in de week!
Gaaf! Dat lijkt mij ook wel wat. Maar ja, ik ben doordrenkt initiatiefloos, dus ik zal nooit de discipline op kunnen brengen. Zo ben ik al jaren van plan Oblomov te lezen en op een assertiviteitscursus te gaan, maar ik kan de stap niet zetten. Daar komt bij dat altijd alles maar voorbij gaat zonder dat ik er uit heb kunnen halen wat erin zat zodat alles me vervult van een allesverzengende spijt. En dan is het nog lente ook terwijl ik binnen moet zitten, en mijn huur is veel te hoog en die schoften van de IBG maken al mijn geld op en ik heb kwabben en ik zeg lelijke dingen over mensen terwijl ze binnen gehoorsafstand staan en ik weet niet eens hoe je een belastingformulier invult en ik heb stomme kleren en ik kan alleen maar over mezelf klagen.
ReplyDelete