Zo begint gedeelde tijd

na de reclames is dit bleek gebeente
dat je één keer krijgt te zien:
een graanveld zonder horizon

zo begint gedeelde tijd
die elke schijn van toeval
wegvaagt: beiden vijftien-zestien

op reis ging de auto
van zijn vader stuk
ze raakte al zijn knopen aan

daarna leerde ze wroeging
en wachten en wrok
ze vulde de huls van haar moeder

jaren later in het
zelfde huis nog
waar ze altijd is gebleven:

opnieuw het toeval in het
zelfde grijze schaduwloze licht
een wereld die van glas en regen

I rebuke thee Satan! (een tv)
haar hand ligt tussen hen op tafel
als een aangereden dier.

de jaren daarna volgen hem
en de vrouwen die hij trouwde
en de kinderen die hij kreeg

in steeds kortere scenes
waarin hij steeds langer stil zit
en steeds meer drinkt en

zo begint gedeelde tijd:
als je weer op straat staat
zullen vreemden die je tegenkomt

toevallige fragmenten van
je eigen leven zijn