Vrij, bevoordeeld leven, wat zo zeldzaam is,
is de beste kans die ik heb op bevrijding.
Als ik mijn kansen nu niet grijp
mag ik dan hopen ze weer te krijgen?
De wereld is vergankelijk: een wolk in het najaar.
De dans van leven en dood
flikkert als onweer in de verte,
raast voorbij als een bergrivier.
Mijn tijd komt. Ik zal sterven.
Al mijn rijkdom, vrienden en familie raak ik kwijt,
maar waar ik ook ben en waarheen ik ook ga
volgt wat ik denk, wat ik zeg, wat ik doe als mijn schaduw.
Opgejaagd door onwetendheid, begeerte en geboorte,
kolken de wezens murw door de zes rijken*,
op-en-neer als een waterwiel. De wereld brandt
met het leed van ouderdom en ziekte
en het vuur van de dood, waartegen geen bescherming is.
Ze zien geen uitweg uit samsara.
We zijn gevangen als bijen in een fles.
Een poëtische verwo(o)rding van de vier gedachten die je geest op dharma-oefening richten. De basis van deze Blinde Schildpad-versie is de tekst voor de overdenking van de vier gedachten in de appendix van A Guide to the Words of my Perfect Teacher van Khenpo Ngakchung. Uit notitie van de vertalers maak ik op dat die tekst hetzij door Chatral Rinpoche is samengesteld uit Boeddha's eigen woorden in de soetra's, hetzij door Rinpoche aan zijn editie van de Guide is toegevoegd (in welk geval het waarschijnlijk een traditional is).
*) De 'zes rijken' zijn een losse-pols indeling van de smaakjes waarin wedergeboorte beschikbaar is: als hellewezen, hongerige geest, dier, mens, strijdende god, hemelse god.