Oeps, of, De nagedachtenis van Thomas Midgley

Heb je dat nou ook wel eens dat je denkt, had ik dat nou maar niet gedaan?

Thomas Midgley, Jr. (1889-1944) had dat mogelijk ook gedacht. Als hij niet op zo'n lullige manier aan zijn einde was gekomen.

Midgley was een uitvinder, in de tijd dat uitvindingen nog werden gedaan à la Professor Barabas en niet in naamloze laboratoria. Zijn teletijdmachine en gyronef waren tetra-ethyl en halogeenalkaan.

Met andere woorden: geloodde benzine en drijfgas.

Oeps...

Bill Bryson schrijft in zijn 'A Short History of Nearly Everything' dat de wereld zonder twijfel een veiligere plek was geweest als Midgley gewoon werktuigbouwkundige was gebleven. Ik denk niet dat Bryson daar gelijk in heeft. Jammer genoeg. Er was vast wel iemand anders met dezelfde inzichten gekomen, uiteindelijk. Of met iets veel, veel afschuwelijkers.

Niet dat hij zelf helemaal heeft meegekregen wat de fall out van zijn creativiteit was*. Op 51-jarige leeftijd liep Midgley polio op en aanpakker als hij was, fabriceerde hij een contraptie om zichzelf uit bed te kunnen takelen. Waar hij op een gegeven moment in verstrikt raakte. En stierf door verwurging.

Het lijkt het me dat het ons allen past af en toe aan Thomas Midgley, Jr. te denken en in deemoed neer te zien op het werk onzer handen. Je weet tenslotte maar nooit wanneer je per ongeluk de ondergang van de wereld in gang zet.

*) Hoewel natuurlijk vrijwel onmiddelijk duidelijk was dat de productie van tetra-ethyl niet volledig zonder risico's kwam. Een woordvoerder van de Ethyl Corporation wist echter uit te leggen dat hun arbeiders krankzinnig werden of raar gingen lopen of dood gingen, gewoon, omdat ze te hard werkten.