Bah

Homofobie is merkwaardig. Een paar jaar geleden zat ik met een collega in het rookhok bij de overheidsinstantie waar we werkten. Nederlandse jongen (ook in de "wit"-zin van het woord), jaar of 25, prima oké gast. Had een HBO opleiding gedaan, geloof ik.

Het gesprek kwam op homo's (ik meen na algemene verbazing over dat een andere kantoorgenoot opeens een vriendin had, terwijl iedereen er voetsomstoots vanuit was gegaan dat ie gay was). Laat deze collega opeens vallen dat ie het raar zou vinden als bijvoorbeeld iemand in zijn voetbalclub uit de kast zou komen. En dat hij dan toch liever niet had dat die jongen dan in in zijn team zou blijven. Vies idee vond ie dat. Hij zelf kon ook niet helemaal duiden waarom hij dat dan vond, maar het was zeker ook niet iets om mee te zitten voor 'm.

Homo's waren gewoon bah voor hem zoals een drol gewoon bah is. Het was misschien niet eens echt een mening, meer een van die terloopse dingen die je zijdelings meekrijgt van je omgeving als je klein bent. Een zo-hoort-dat.

Ook jaren geleden fietsten er laat 's avonds nog twee jongetjes rondjes in mijn straat. Jaar of negen, tien misschien. En opeens hoor ik de ene aan de andere vragen Hey Ibrahim! Wat ís een homo eigenlijk? Ibrahim wist het ook niet.

Het belangrijkste was ze echter wel duidelijk: ze waren blij dat zíj geen homo's waren. Helaas is het nog steeds zo dat je haast voor hen moet hopen dat dat ook echt waar zou gaan blijken.