Saturday, July 3, 2010

Broken wear/Bucket reverse



Totdat ik zelf weer iets te melden heb, of de tijd heb om zulks te doen, de laatste algemeen geaccepteerde vorm van racisme: lachen om een Japanner.

[Hoor ergens onderweg een apocriefe haiku, toegeschreven aan Matsuo Bashō, voorbijkomen:
Matsushima ah!
A-ah, Matsushima, ah!
Matsushima, ah!
Deze haiku gaat over Matsushima.]

4 comments:

  1. De diepste haiku -
    als niemand een idee heeft
    waar het over gaat.

    ReplyDelete
  2. Broken Wear! lalalalala, die zit nu dus de hele dag in mijn hoofd...bedankt Blinde Schildpad...;-(

    ReplyDelete
  3. Waarom een haiku
    nooit een kwatrijn zal worden.
    Ineens zie ik het.

    ReplyDelete
  4. Of kunnen haiku toch kwatrijnen blijken?
    Geen mens ziet verder dan zijn ogen reiken.
    Vanuit de kern is alles even ver;
    De dingen zijn niet altijd wat ze lijken.

    ReplyDelete