Ja/Ja

Groningen, het gemeentekantoor aan de Kreupelstraat, dinsdagochtend

Ik zit te wachten om een nieuw paspoort aan te vragen. Vergeefs probeer ik een systeem te ontdekken in de oproepnummers. Ding... P038. Ding... C262. Ding... P920.

Ik heb P918.

Ondertussen schuifelt er een oudere heer naar het informatieloket. Hij rommelt wat in het displaytje met brievenbusstickers.

'Heeft u er nog meer?'

'Jazeker,' zegt het meisje dat het loket bemant, 'als u een moment heeft?' Ze duikt onder haar bureau en vult het rekje aan.

De meneer plukt een stapel Nee/Nee en Ja/Nee stickers en bestudeert ze. Ondersteboven.

'Maar mevrouw, welke moet ik nou hebben?'

'Nou, deze met twee keer Nee d'r op kunt u gebruiken als u helemáál geen ongeadresseerde post wilt. En met deze, met Ja én Nee, krijgt u wél de Gezinsbode.'

'Oh. Maar welke moet ik hebben als ik foldertjes van winkels wil krijgen? Want die vind ik altijd zo makkelijk.'

'En wilt u de Gezinsbode ook ontvangen?'

'Oh, jahoor. Waarom niet?'

'OK. Maar dan hoeft u geen sticker op te plakken. Dán krijgt u gewoon alles.

'En welke is dat dan?', gebarend met de stickers.

'Dan hebt u dus helemaal geen sticker nodig, meneer.'

'Oh.'

Hij kijkt nog eens naar de stickers in zijn hand. Nog steeds ondersteboven.

'Nou, dan neem ik deze maar mee. Goedendag.' Op weg naar buiten drukt hij op de noodknop die de draaideur blokkeert.

Ding... P918.