Victory, schmictory

Het is gelukt, mensen! Sukses! Sukses! Lachsukses!

Eindelijk viert de rede zege in de voormalig oh-zo-logge kolos Europa! De even frisse als verfrissende huidige generatie volksvertegenwoordigers en bestuurders in Straatsbrusburgsel hebben rücksichtloos en met een Scarlet Pimpernel-achtige flair de vuige edicten van de verstofte plutocraten die decennialang (gelukkig onsuccesvol!!!) hebben getracht hun vadzige regenten-aarzen in úw soevereine pluche wortel te laten schieten*.

Het mag weer. Lelijke groente kopen.

Voelt u zich wel dankbaar? Want dat zou wel moeten, hoor. Eigenlijk, eigenlijk heeft uw democratisch gekozen volksvertegenwoordiger wel een blommetje of ansichtkaartje verdiend voor deze foeiharde slag in de ontbureaucratisering, vind u ook niet?

Ehh. Nee, hoor. Nee! Driewerf Nee!

Het kind dat stopt de hond te porren met een stok verdient daarom nog geen ijsje!

De jongetjes en meisjes Europarlementariërs houden hier fijn de gedachte in stand dat zij iets te zeggen zouden moeten hebben over de vorm van groente (nogmaals: de vorm van groente...). Ze bewaren met andere woorden het stokje nog maar even. Gewoon, voor de zekerheid. Je weet tenslotte nooit wanneer je nog's in een porrige bui bent...

Nu is dit nog allemaal niet eens heel verschrikkelijk verwerpelijk. Wat de Verspreide Keizertjes van de wereld (van Brown tot Ahmedinejad, van Canada tot Australië) met het internet en de vrije garing & verspreiding van informatie willen doen is veel, veel erger. Apocalyptically so.

Maar: witte sportsokken op iemand die niet op dát moment ook aan het sporten is, schreeuwen Mafkees! Geen geld aan lenen! Op dezelfde manier zijn dit soort euro-farts (en de merkwaardige jubeltoon waarmee de media d'r over meent te moeten berichten) kraakheldere tekenen dat er iets grondig, grondig mis is met de wereld.

*) Pun intended.

(plaatje: Carrots, CC by Ed Yourdon)