onderweg het nieuwe gras zien
olieachtig glanzen
over half april
en de spiegelgladde sloten
een haas vlucht voor de trein weg
door het einderloze landschap van de sperwers
dat alles in een schaal dwingt
van wind en bloed en zwaartekracht
zelfs de grijzige nieuwbouw
op de stuivende lip van een slaapstad
lijkt even verstijfd als een junk ontvolkt
en klaar voor een klauw uit het zonlicht
tot iemand in de coupé in de lach schiet
of een kind huilt en iemand vertelt
over de reis die ze maakte en alles
in die verre landen wat ze heeft gezien
ik denk dat de vlakke sloten
nauwelijks de werelden scheiden
weerspiegeling van weerspiegeling
en alles wat is is zo vliesdun
dat je alles door alles heen aan kan raken
(ook te lezen bij Moois Magazine. Thnx, Pieternel!)