Het gewicht van de melkweg

Misschien fluistert een TV in de andere kamer
en schijnt een blauwachtig licht om de hoek
als een slaperig kind of de staart van de poes
en roept buiten iemand dat hij peuken gaat halen

een brommer rijdt weg je hand ligt op tafel
naast folders de krant en je notebook
en de kaart die je iemand nog sturen moet
je legt de hoorn op maar blijft ernaar staren.

En ik ken je niet eens toch wankelt de wereld
of de straat en de stad en het huis waar je woont
even het gewicht van de melkweg heeft

en alleen als ik je mijn adem zou lenen
nog zou worden voorkomen dat ze breekt
ik luister – maar alles valt terug in zijn loop.